Saturday, October 29, 2011
(ေမာင္ယုပို္င္) လွသန္း (စ - ဆံုး)
နာရီလက္တံဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ရန္စေနတယ္
အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးတဲ့။
(မိမိကိုယ္ကို အဓြန္႔ရွည္ေရးမွ)
ျပန္ဖို႔ရာ အိမ္အဆင္သင့္
သြားဖို႔ရာ သံသရာ အဆင္သင့္
နားဖို႔ရာ ခႏာကိုယ္ အဆင္သင့္။
နာျခင္းပင္လယ္ကို ရြက္လႊင့္ျပီးမွ
ျပန္လည္ရွင္သန္ျခင္းကမ္းေျခမွာ အပန္းေျဖရမွာလား
ဒါမွမဟုတ္
ေသျခင္းကၽြန္းစုမွာ ဆိုက္ကပ္မွာလား
(နာမက်န္းေသာေန႔ရက္မ်ား မွ)
ဒီဘ၀အတြက္ မေလးရွားမွာ ကားေရေဆးတယ္
ေနာက္ဘ၀အတြက္ ကဗ်ာေရးတယ္
ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေလာကႀကီး ဆက္ဆံေရးပါပဲ။
(လက္ေမာင္းေသြးကို ေဖာက္ၾကည့္ျခင္း (၁) မွ)
ငါ့ကိုယ္ငါ သရဏဂံုတင္ျပီးျပီ
ကိုေဖာ္ေ၀းကို သစၥာခံဖို႔
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေစတီမွာ ထီးေတာ္သစ္တင္လွဴပူေဇာ္ဖို႔
ျမန္မာကဗ်ာေတြကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ဖို႔
ငါေရာက္လာခဲ့တယ္။
(လက္ေမာင္းေသြးကို ေဖာက္ၾကည့္ျခင္း (၂) မွ)
သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
လူဆိုးေတြ တစ္ေယာက္မွ မေသေသးဘူးလား
လူေကာင္းေတြမွာ ဒုကၡမ်ားလွပါျပီကြယ္
(ကိုယ့္ဖိနပ္ဟာ ကိုယ့္ခံတပ္ပါပဲ)
လက္တစ္ကမ္းမွာ
ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေသျခင္းတရားနဲ႔
မႈန္၀ါး၀ါးရာစု အသစ္တစခုရွိေနရဲ႕
(လက္ေမာင္းေသြးကိုေဖာက္ၾကည့္ျခင္း ၁ မွ)
ေဟာဒီေက်ာက္နံရံထက္မွာ
ငါတို႔မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ အသံကို ထြင္းထုလိုက္မယ္
တစ္ခ်ိန္မွာ မတန္တဆ အနစ္နာခံမႈေတြ
ႀကီးျမတ္လွပစြာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္လာမယ္။
ေမြးျမဴေရးငါးတစ္ေကာင္ မဟုတ္ခဲ့တာကို
ဂုဏ္ယူပါရေစ။
((လက္ေမာင္းေသြးကို ေဖာက္ၾကည့္ျခင္း (၃) မွ)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ လုပ္ႀကံခံလိုက္ရတယ္
အနာဂတ္ကေတာ့ အသက္ငင္ေနဆဲ
မၾကာခင္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေလမလား။
(လူသားဆန္ခ်င္တာ တရားတယ္ မွ)
အပူတျပင္းေရးလိုက္တဲ့ကဗ်ာ
နာေရးေၾကာ္ျငာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕။
(ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ နာေရး)
လက္မရြံ႕ကဗ်ာ UG စာအုပ္ထဲမွ စာသားမ်ား ေမာင္ယုပိုင္မွ ဆက္စပ္ေဖၚျပသည္။
Like · · Share · October 23 at 8:26pm ·
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment