Thursday, December 13, 2012

ဒါန

တစ္ခါက ဘုရားရွင္ေဟာႀကားခဲ့ေသာ ဒါနတရားမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ၿဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္က ဒါနအေႀကာင္းကို ငါဘုရားသိသလိုသာ သိမယ္ဆိုရင္ သတၱ၀ါေတြဟာ မေပးမကမ္းပဲ စားမွာမဟုတ္ဘူး။ ၀န္တိုစိတ္ဆုိတဲ့ အညစ္အေႀကးသေဘာလဲ ၿဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ငါဘုရားသိသလိုသာ ဒါနအေႀကာင္းကို သိမယ္ဆုိရင္ ေနာက္ဆုံးထမင္းလုပ္ကိုေတာင္ အလွဴခံရွိရင္ ေပးလွဴႀကလိမ့္မယ္တဲ့။ အခုေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ ဒါနအေႀကာင္းကို မသိလို႔ မေပးမကမ္းဘူး။ ၀န္တုိမေစၦရအညစ္အေႀကးလဲ ထူေၿပာေနႀကတာတဲ့။
သတၱ၀ါေတြဟာ ဒါနအက်ိဳးတရားကိုသာ ဘုရားရွင္ေဟာတဲ့အတုိင္းသိခဲ့မယ္ဆုိရင္
၀န္တုိမွဳကင္း သန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္ေမြးႀကလိမ့္မယ္။ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ႀကလိမ့္မယ္။ ဒါနအက်ိဳးတရားအၿဖစ္ အရာရာ အဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႔ၿပီး ေသရင္လဲ နတ္ၿပည္မွာ ၀န္တုိစိတ္ကင္းၿခင္းရဲ့ အက်ိဳးတရားအၿဖစ္ နတ္စည္းစိမ္ေတြ ခံစားႀကရလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔သာ  နိဗၺာန္ရည္မွန္းလွဴဒါန္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ အရိယာၿဖစ္ကာ ငရဲမီးၿငိမ္းႀကေပလိမ့္မယ္တဲ့။ ဘုရားရွင္ေဟာတဲ့ ဒါနသုတ္ကို မူရင္းအတုိင္းဘာသာၿပန္တာပါ။ ဆက္လက္ၿပီး လူတိုင္းလူတုိင္း အလွဴတစ္ခုခုမေပးႏိုင္ရင္လဲ သူမ်ားပစၥည္းကို မခုိးႀကဖုိ႔ ဆက္လက္ေတြးေတာမိၿပန္ပါေသးတယ္။
>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

အရိုးပုံ

သံသရာခ၇ီးသြားတစ္ေယာက္၇ဲ့ အ၇ုိးေတြကို စုပုံထားမယ္ဆုိရင္၊ မပုပ္မသုိးမပ်က္မစီးရွိမယ္ဆုိရင္
ေ၀ပုလႅေတာင္ႀကီးေလာက္ရွိနုိင္သတဲ့။ တစ္ကမၻာအတြင္းမွာ ၇ရွိခဲ့ ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ အ၇ိုးေတြေတာင္မွ အဲ့ေလာက္မ်ားေနရင္....ကမၻာကုေဋခ်ီၿပီး က်င္လည္က်က္စားေၿပးလႊားခဲ့ရတဲ့ ခရီးႀကမ္းႀကီးမွာ အရုိးမ်ားကလဲ ကမၻာႀကီးေလာက္ရွိေနမယ္ေပါ့။ ဒုကၡသစၥာ သမုဒယသစၥာ နိေရာဓသစၥာ မဂၢသစၥာဆုိတဲ့ ဒီသစၥာေလးပါးကို ထုိးထြင္းသိၿမင္ၿပီး ေသာတာပန္ၿဖစ္ရင္ေတာ့ အလြန္ဆုံး ၇ ဘ၀မွ်သာ သံသရာရွိေတာ့မယ္တဲ့။ မဂ္လမ္းကို ရည္ရြယ္ကာ ကုသိုလ္တရားပြားမ်ားဖုိ႔ လိုအပ္ေနေႀကာင္းပါခင္မ်ာ။
>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

Friday, November 2, 2012

ငွက္ေတေလ



                                                      

(၁)

ေႏြငွက္ေတေလေလးေတြ
ငါ့အိမ္ျပတင္းကုိ
ေတးဆုိဖုိ႕ေရာက္လာ
ၿပီးေတာ့
ပ်ံထြက္သြားၾကတယ္။

သီခ်င္းမရတဲ့
ေဆာင္းဦးရြက္၀ါေတြကေတာ့
ဖ်တ္ကနဲလႈပ္
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ရင္း
ေနရာတြင္ေၾကြဆင္းသြားၾကတယ္။


(၂)
အုိ.....
ေလာကရဲ႕ေျခသလုံးအိမ္တုိင္
ဇာတ္သမားေလးေတြရယ္...
မင္းတုိ႕ရဲ႕ ေျခရာကုိ
ငါ့စကားလုံးေလးေတြအျဖစ္
ထားရစ္ခဲ့ပါ့ကြယ္။


(၃)
ေလာကသည္
ခ်စ္သူေရွ႕၌
သူ၏ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္မႈ
မ်က္ႏွာဖုံးကုိ လွပ္လုိက္၏။
ယင္းသည္
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ
သံသရာ၏ အနမ္းတစ္ရွဳိက္စာ အထိ
ေသးငယ္သြားေတာ့၏။


(၄)
ကမာၻေျမ
သူ႕အၿပံး တေ၀ေ၀
လုပ္ေပးတာက
သူ႕မ်က္ရည္စ ေတြ။


(၅)
ေခါင္းကေလးခါ
ရယ္ကာေမာကာနဲ႕
လွစ္ကနဲ ခြဲခြာေျပးတဲ့
ျမက္ပင္ရဲ႕ အရြက္မွ်င္ေလးကုိ
ခ်စ္မိလုိ႕
ၾကီးျမတ္တဲ့ သဲကႏၳာရဟာ
တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနရတယ္။


(၆)ေနမင္းၾကီးနဲ႕ လြဲရလုိ႕
မ်က္ရည္က်ေနမယ္ဆုိရင္
ၾကယ္ပြင့္ေတြနဲ့လည္း
မင္းလြဲရေပဦးမယ္။


(ရ)
က´ေနတဲ့ ေရျပင္ရယ္....
မင္းစီးဆင္းရာလမ္းမွာရွိတဲ့
သဲပြင့္ေလးေတြက
မင္းသီခ်င္းရယ္
မင္းလႈပ္ရွားတာရယ္
ဒါကုိ ေမတၱာရပ္ၾကတယ္။
သူတုိ႕ရဲ႕ မသန္စြမ္းမႈ၀န္ထုပ္ကုိ
မင္းသယ္ပုိးသြားႏုိင္မလားကြယ္။


(၈)
သူ႕ရဲ႕
 တမ္းတမ္းတတမ်က္ႏွာေလးဟာေလ။
ညညရြာတဲ့မုိးလုိ
ကုိယ့္အိပ္မက္ေတြထဲ
အခါခါ ေရာက္လာစုိးမုိးေန။


(၉)
တခါက
အိပ္မက္မက္ခဲ့ရာ
ကုိယ္တုိ႕ႏွစ္ဦးသား
သူစိမ္းမ်ား။
ႏုိးလာေသာအခါ
ဖက္လွဲတကင္း ေဆြရင္းဘ၀
ေတြ႕ၾကရ။


(၁၀)
၀မ္းနည္းျခင္းသည္
ႏႈတ္ဆိတ္ သစ္ပင္မ်ားၾကားရွိ
ညေနခင္းသဖြယ္
ငါ့ႏွလုံးသား အတြင္း
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းအျဖစ္
တိတ္ဆိတ္စြာတည္လာ၏။


(၁၁)
မျမင္ရတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက
ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ ေလေျပလုိ
ကုိယ့္ႏွလုံးသားေပၚမွာ
လႈိင္းပုတ္သံ ဂီတကုိ တီးခတ္ေနၾကတယ္။


(၁၂)
``အုိ... ပင္လယ္
သင့္ဘာသာစကားက ဘာပါလဲ´´
``ထာ၀ရ ပုစၧာဆုိတဲ့ ဘာသာစကားပါ။´´

``အုိ...ေကာင္းကင္
သင့္အေျဖကေရာ...
ဘာ  ဘာသာစကားပါလဲ´´
``ထာ၀ရ  ဆိတ္ျငိမ္ရာဆုိတဲ့ ဘာသာစကားပါ။´´


(၁၃)
ငါ့..ႏွလုံးသား
နားစြင့္ေလာ့
ေလာက၏ တီးတုိးစကား။
ယင္းတုိ႕က
သင့္အတြက္ဖန္တီးအံ့
အခ်စ္တရား။


(၁၄)
ဖန္ဆင္းမႈ၏
နက္နဲဆန္းက်ယ္ျခင္းကား
ညဥ့္အေမွာင္ႏွင့္ ထပ္တူထား
ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြ။
အသိဥာဏ္၏လွည့္စားမႈမွာမူ
ဆုိပါစုိ႕ နံနက္ခင္း ႏွင္းျမဴ။


(၁၅)
ျမင့္မားသည္ဟု
သင့္အခ်စ္၏ ထုိင္စရာေနရာ။
မထားေလႏွင့္
မတ္ေစာက္ေတာင္စြန္းမွာ။


(၁၆)
ယေန႕ နံနက္
ငါ့အိမ္ ျပတင္း၌ ထုိင္ေနစဥ္
ေလာကသည္
လမ္းသြားလမ္းလာ တစ္ဦးပမာ
ခဏတျဖဳတ္ရပ္
ငါ့အား ေခါင္းျငိမ့္ျပ
ထုိ႕ေနာက္
ထြက္ခြာသြားေလသည္။

(၁၇)
ဤအေတြးတုိ႕ကား
သစ္ရြက္ခတ္သံမ်ား။
ယင္းတုိ႕သည္
ငါ့စိတ္ထဲတြင္
ယင္းတုိ႕၏ေပ်ာ္ရႊင္မႈတီးတုိးစကားကုိ

ဆုိၾက၏။


(၁၈)
မင္းဘယ္သူဆုိတာ
မင္း မျမင္သာ
မင္းျမင္ရတာ
မင္း အရိပ္ပါ။


(၁၉)
အရွင္
အကၽြန္၏ လုိအင္ဆႏၵတုိ႕ကား
သူရူးမ်ား။
အရွင့္ေတးသီခ်င္းမ်ားကုိ
သူတုိ႕ာကားေဖါက္ဟစ္ေအာ္ၾက၏။
သုိ႕ေသာ္
အကၽြန္႕အားနားေထာင္ခြင့္ျပဳေစခ်
င္သည္။


(၂၀)
အေကာင္းဆုံးကုိ
ငါကမေရြးခ်ယ္ႏုိင္္္္္။
အေကာင္းဆုံးကသာ
ငါ့ကုိ ေရြးခ်ယ္၏။


(၂၁)
မီးအိမ္ကုိ
ေက်ာေပၚတင္သြားတဲ့သူေတြဟာ
ကုိယ့္အရိပ္ကုိ
ကုိယ့္ေရွ႕ေရာက္ေအာင္  ပုိ႕ၾကတယ္။


(၂၂)
ငါဟုတည္ရွိေနသည္ကား
ဘ၀ဆုိသည့္
အေတာမသတ္ အံ့ဖြယ္တပါး။


(၂၃)
“ငါတုိ႕ဟာ
တသဲသဲလႈပ္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြပဲ
တုိ႕မွာမုန္တုိင္းကုိ အေျဖေပးဖုိ႕
အသံရွိတယ္
ေနပါဦး
တိတ္ခ်က္သားေကာင္းတဲ့မင္းက ဘယ္သူလဲ”

“ကြ်န္ေတာ္လား...
ပန္းတစ္ပြင့္္ပါဗ်ာ”


(၂၄)
နားေနမႈသည္
အလုပ္ေပၚတည္၏။
မ်က္ခြံသည္
မ်က္လုံးေပၚ တည္သကဲ့သုိ႕တည္း။


(၂၅)
လူသည္
ေမြးခါစ ကေလးငယ္ျဖစ္၏။
သူ႕ အစြမ္းအစသည္
ႀကီးပ်င္းမႈ၏  အစြမ္းအစသာ။


(၂၆)
ဘုရားသခင္
ေမွ်ာ္လင့္သည့္ အေျဖစကားတုိ႕ကား
အကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ထံ ပုိ႕သလုိက္သည့္
ပန္းပြင့္မ်ားအေၾကာင္းသာ။
ေနမင္းႀကီးအေၾကာင္း
ကမၻာေျမႀကီးအေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။


(၂၇)
စိမ္းစုိစုိ သစ္ရြက္ေတြၾကားမွာ
ကုိယ္လုံးတီးကေလးတစ္ေယာက္လုိ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားေနတဲ့
အလင္းေရာင္ဟာ
လူဆုိတာ
မုသားေျပာတတ္မွန္း မသိရွာဘူး။


(၂၈)အုိ...အလွတရား
သင့္ကုိယ္သင္ အခ်စ္၌ ေတြ႕ေအာင္ရွာ။
သင့္မွန္ျပင္၏
အခ်ယ္အမႈန္း၌  မရွာေလႏွင့္။


(၂၉)
ငါ့ႏွလုံးသားသည္
ေလာကကမ္းစပ္ကုိ
သူ႕လႈိင္းမ်ားျဖင့္ ပုတ္ခတ္ကာ
“မင္းကုိ ကုိယ္ခ်စ္တယ္”
ဆုိသည့္စကားကုိေရးသား၍
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ လက္မွတ္ထုိးထား၏။


(၃၀)
“လမင္း...သင္ဘာလုပ္ဖုိ႔ုိေစာင့္
ေနတာလဲ”
“အကြ်န္ လမ္းဖယ္ေပးရမယ့္
ေနမင္းကုိ ဂါရ၀ျပဳဖုိ႕ပါ.....”

-----------------            -----------------

(၃၁)
ဆြံ႕အကမာၻေျမ၏
ေရာ္ရမ္းတမ္းတသံအလား
သစ္ပင္မ်ား
ငါ့ျပတင္းဆီ
ထုိးတက္လာၾကျပီ။


(၃၂)
ဘုရားသခင္၏
ကုိယ္ပုိင္နံနက္ခင္းတုိ႕ကား
ကုိယ္ေတာ္အရွင္အတြက္
အံ့ခ်ီးဖြယ္ အသစ္အသစ္
ျဖစ္ကုန္၏။


(၃၃)
ဘ၀သည္
မိမိ၏ စည္းစိမ္ဥစၥာကု္ိ
ေလာက၏ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ရရွိၿပီး
မိမိ၏ တန္ဘုိးရွိမႈကုိမူ
အခ်စ္၏ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားေၾကာင့္
ရရွိေလသည္။


(၃၄)
ေျခာက္ခမ္းသြားေသာ
ျမစ္ၾကမ္းျပင္သည္
ယင္း၏ အတိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေက်းဇူးတရားရွာေတြ႕ေခ်။


(၃၅)
ငွက္က တိမ္လႊာ ျဖစ္လုိက္ခ်င္တယ္။
တိမ္လႊာကလည္း ငွက္ျဖစ္လုိက္ခ်င္တယ္။


(၃၆)
ေရတံခြန္က ေတးဆုိသည္။
“ငါ့လြတ္လပ္မႈကုိ ေတြ႕ေသာအခါ
ငါ့သီခ်င္းကုိေတြ႕သည္သာ။”


(၃၇)
ဤႏွလုံးသား
တိတ္ဆိတ္မႈျဖင့္ ညွိဳးေဖ်ာ့ေနသည္မွာ
အဘယ္ေၾကာင့္ဟု ငါမေျပာတတ္။
စင္စစ္
သူ မေတာင္း၊ မသိ၊
မွတ္လည္း မမွတ္မိသည့္
အေသးအဖြဲ လုိအပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာ။


(၃၈)
အမ်ဳိးသမီး...
အိမ္အလုပ္တုိ႕ျဖင့္
သင္ လုပ္ကုိင္ လႈပ္ရွားစဥ္
ေတာင္က်စမ္းက
ေတးဆုိသကဲ့သုိ႕
သင့္ကုိယ္လက္ အဂၤါတုိ႕လည္း
ေတးဆုိၾက၏။


(၃၉)
ေနသည္
အေနာက္ပင္လယ္ကုိ
ေက်ာ္ျဖတ္ရန္အသြား
အေရွ႕အရပ္ဆီ
သူ၏ေနာက္ဆုံး ဂါရ၀တရား
ထားရစ္ခဲ့ေလသည္။


(၄၀)
ကုိယ့္ဟာကုိယ္
ခံတြင္းပ်က္တာ
အစားအစာကုိ အျပစ္မဆုိရာ



(၄၁)
ကမၻာေျမ၏
တမ္းတမႈႏွင့္တူေသာ
သစ္ပင္မ်ားသည္
ေကာင္းကင္ဘုံကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္
ေျခဖ်ားေထာက္ၾက၏။


(၄၂)
မင္းကျပဳံးျပၿပီး
ကုိယ့္ကုိ
ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့။
အဲသည္အၿပံဳးေၾကာင့္ပဲ
ကုိယ့္မွာအၾကာႀကီး
ေစာင့္စားခဲ့ရတယ္လုိ႕
ခံစားမိပါရဲ႕။


(၄၃)
ေရထဲကငါးက တိတ္ဆိတ္တယ္။
ေျမေပၚက တိရိစာၦန္က ဆူညံတယ္။
ေလထဲက ငွက္က ေတးဆုိတယ္။
ဒါေပမဲ့ လူကေတာ့
ပင္လယ္ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္မႈ
ကမၻာေျမရဲ႕ ဆူညံမႈနဲ႕
ေလထုရဲက ဂီတကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားပါတယ္။


(၄၄)
မခြဲႏုိင္ မခြာရက္သည့္
ႏွလုံးသား၏ ေစာင္းႀကိဳးမ်ားအေပၚ
ေလာကသည္
အတင္းတုိးေ၀ွ႕ကာ
ပူေဆြးမႈဂီတကုိ
ဖန္တီးသြားေလသည္။


(၄၅)
အၾကင္ပုဂၢဳိလ္သည္
မိမိ လက္နက္မ်ားကုိ
နတ္ဘုရားအျဖစ္ အားထား၏။
လက္နက္တုိ႕က
အႏုိင္ယူသြားေသာအခါ
ထုိပုဂၢဳိလ္သည္
ကုိယ့္လက္ခ်က္ႏွင့္ကုိယ္
ေခ်မႈန္းခံရ၏။


(၄၆)
ဘုရားသခင္သည္
ဖန္ဆင္းျခင္းျဖင့္သာ
မိမိ ကုိယ္မိမိ
ေတြ႕ရွိေတာ္မူ၏။



(၄၇)
အရိပ္ဟာ
သူ႕ဇာမ်က္ႏွာဖုံးကုိလွပ္၊
သူ႕ အခ်စ္ရဲ႕ ႏႈတ္ဆိတ္ေျခလွမ္းေတြနဲ႕
တိတ္တိတ္ကေလး
အကြယ္အကာ မပါပဲ
အလင္းေနာက္ကု္ိ
တေကာက္ေကာက္ လုိက္ရွာတယ္။


(၄ဂ)
ၾကယ္တုိ႕သည္
ပုိးစုန္းၾကဴမ်ားပမာ
ေပၚေပါက္လာရေသာ္ျငား
စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက မျဖစ္ၾကေခ်။


(၄၉)
အရွင့္အား
အကၽြန္ ေက်းဇူးဆုိ၏။
အကၽြန္သည္
တန္ခုိးအာဏာ၏
ယႏၱရားဘီးမျဖစ္ပဲ
ထုိဘီးျဖင့္
အၾကိတ္ခံရေသာ
သက္ရွိ သတၱ၀ါတုိ႕အနက္
တစ္ဦးအပါအ၀င္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။


(၅၀)
စိတ္ဆုိတာ
သေဘာ မျပည့္ရင္သာေနမယ္
ထက္ရွတတ္တယ္။
မလႈပ္ရင္သာေနမယ္
ေနရာတကာ ကပ္ညိတတ္တယ္။

(၅၁)
သင့္ဆင္းတုေတာ္
ေျမမႈန္႕ထဲတြင္
အပုိင္းပုိင္း က်ဳိးေၾကေနျခင္းသည္
ဘုရားသခင္၏ေျမမႈန္႕က
သင့္ဆင္းတုေတာ္ထက္
ပုိ၍ ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္း
သက္ေသျပ၏။

(၅၂)
လူဆုိတာ
သူ့သမုိင္းထဲမွာ
သူ႕ကုိယ္သူ ပြဲထုတ္ျပလုိ႕မရဘူး။
အဲသည္အထဲကေန
ရုန္းကန္ၿပီးသာ တက္လာရတယ္။


(၅၃)
မွန္မီးအိမ္က ေျမမီးခြက္ကုိ
သူနဲ႕ အမ်ဳိးစပ္ရေကာင္းလားလုိ႕
ခါးခါးသီးသီး ေျပာဆုိေနတုန္း
လ ထြက္လာတာျမင္ေတာ့
မွန္မီးအိမ္က...
``သိပ္ခ်စ္တယ္ မမရယ္´´လုိ႕
ရုိေသက်ိဳးႏြံတဲ့ အျပဳံးနဲ႕
လမင္းကုိ လွမ္းေခၚသတဲ့။


(၅၄)
စင္ေရာ္နဲ႕ လႈိင္းေတြရဲ႕
ေတြ႕ဆုံျခင္းလုိ
တုိ႕ေတြ ေတြ႕ဆုံၾက
နီးစပ္ခဲ့ၾကတယ္။
စင္ေရာ္ေတြထပ်ံ
လႈိင္းေတြလိမ့္သြားေတာ့
တုိ႕လည္း ခြဲခြာၾကရေပါ့။


(၅၅)
ငါ့ တစ္ေန႕တာကုန္ၿပီ။
ငါလည္း
ကမ္းစပ္ေပၚတင္ထားတဲ့ေလွလုိ
ညေနခ်မ္းမွာ
ဒီေရရဲ႕ အကဂီတကုိ
နားဆင္ေနပါၿပီ။


(၅၆)
ဘ၀ကုိ ငါတုိ႕က
ရရွိ ပုိင္ဆုိင္ထားတယ္။
ငါတုိ႕ကဘ၀ကုိ
ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႕
အလုပ္အေကၽြြးျပဳရတယ္။


(၅၇)
တုိ႕မွာ
ႏွိမ့္ခ် သီးခံျခင္းတရား
ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လာတာနဲ႕ အမွ်
ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ျခင္းတရားနဲ႕
အနီးဆုံးကုိ
တုိ႕ေ၇ာက္တာပဲ။


(၅၈)
စာကေလးက
ဥေဒါင္းငွက္ခမ်ာ
အၿမီးေၾကာင့္ ေလးရွာမယ္ဆုိၿပီး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သတဲ့။


(၅၉)
အခုိက္အတန့္ေတြကုိ
စုိးရိမ္ေနစရာ မလုိပါ။
ဒါေၾကာင့္
ထာ၀စဥ္တည္တံ့မယ့္ အသံနဲ႕သာ
ေတးဆုိပါ။


(၆၀)
မုန္တုိင္းသည္
လမ္းမရွိမႈျဖင့္
အတုိဆုံးလမ္းကုိရွာ၏။
ထုိ႕ေနာက္
ေနရာဟု မရွိရာတြင္
ရုတ္တရက္ အဆုံးသတ္လုိက္၏။


(၆၁)
သူငယ္ခ်င္း...
ငါ့၀ုိင္အရက္ကုိ
ငါ့ခြက္နဲ႕ပဲေသာက္ပါ။
တစ္ခြက္က တစ္ခြက္ေျပာင္းရင္
အရစ္ရစ္ထေနတဲ့ သူ႕ အျမဳပ္္ေလးေတြ
ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္လုိ႕ပါ။


(၆၂)
ျပည့္စုံျခင္းက
သူ႕ကုိယ္သူ
အလွျပင္လာတာ
မျပည့္စုံျခင္းကုိ
ခ်စ္မိလုိ႕ပါ။


(၆၃)
ဘုရားသခင္က
လူကုိမိန္႕ ဆုိ၏။
``ငါသည္ သင့္အား အနာက်က္ေစ၏။
ထုိ႕ေၾကာင့္ သင့္အား အနာတရျဖစ္ေအာင္ငါျပဳ၏။
ငါသည္ သင့္အား ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ၏
ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ သင့္အားအျပစ္ေပးေတာ္မူ၏။´´


(၆၄)
အလင္းေရာင္အတြက္
မီးေတာက္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ။
ဒါေပမယ့္
ေမွင္ရိပ္ထဲမွာ
သည္းခံစိတ္နဲ႕
ခုိင္ခုိင္မတ္မတ္ ရပ္ေနတဲ့
မီးတုိင္ကု္လည္း
ေမ့မထားပါနဲ႕။


(၆၅)
ျမက္ပင္ကေလး
မင္းေျခလွမ္းေတြက ေသးေကြး။
ဒါေပမယ့္
ပင္းေျခလွမ္းေအာက္မွာ
မင္းပုိင္ဆုိင္ထားၿပီေလ
ကမာၻေျမ။


(၆၆)
ပြင့္စ ပန္းကေလးက
အငုံကုိလွပ္ရင္း
ျမည္တမ္းတယ္။
``ခ်စ္တဲ့ ကမာၻေလာကရယ္
တဆိတ္ ေပ်က္ကြယ္မသြားပါနဲ႕ကြယ္။´´


(၆၇)
ဘုရားသခင္သည္
ႀကီးက်ယ္သည့္ မင္းေနျပည္တုိ႕ကုိ
ပင္ပမ္းၿငီးေငြ႕ေတာ္မူေသာ္လည္း
ပန္ကေလးမ်ားကုိ
ပင္ပမ္းၿငီးေငြ႕သည္မရွိ။


(၆၈)
အမွားက
အရွဳံးမခံရဲဘူး
အမွန္ကခံရဲတယ္။


(၆၉)
ေရတံခြန္ကေတးဆုိတယ္
``ေရဆာသူအဖုိ႕
အနည္းအက်ဥ္းဆုိ
လုံေလာက္မွန္းသိေပမယ့္
ငါကေတာ့
ငါ့ရွိသမွ်ေရေတြအကုန္
အားရ၀မ္းသာ ေပးလုိက္ပါတယ္။´´


(၇၀)
သည္ပန္းေတြကုိ
ရႊင္ျမဴးအားရနဲ႕
မနားတမ္း ပြင့္ေ၀လာေအာင္
မႈတ္တင္လုိက္တဲ့ေရတုိင္ဟာ
ဘယ္မွာရွိပါလိမ့္။




(၇၁)
သစ္ခုတ္သမားရဲ႔ ပုဆိန္က
သူ႕လက္ကုိင္ရုိးလုပ္ဖုိ႕
သစ္ပင္ဆီမွာ ေတာင္းရမ္းတယ္
သစ္ပင္က ေပးလုိက္ပါတယ္။

(၇၂)
ငါ့ႏွလုံးသား၏
အထီးက်န္မႈတြင္
မုိးႏွင့္ျမဴ ဇာမ်က္ႏွာဖုံးအုပ္
ဤမုဆုိးမ ညေနခင္း၏
သက္ျပင္းခ်သံကုိ
ငါခံစားရ၏။


(၇၃)
ကံသုံးပါး စင္ၾကယ္မႈဆုိသည္မွာ
ေမတၱာအေဆာက္အဦမွ ျဖစ္လာသည့္
စည္းစိမ္ဥစၥာ။


(၇၄)
ျမဴေငြ႕သည္ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္တူ၏
ေတာင္ကုန္းတုိ႕ အခ်က္အခ်ာ၌
ေဆာ့ကစားၿပီး
အလွတရား၏ အံ့ၾသစရာမ်ားကုိ
ထုတ္ေဖၚျပသ၏။

(၇၅)
က်ဳပ္တုိ႔က
ေလာကႀကီးကုိ မွားဖတ္ၿပီး
က်ဳပ္တုိ႕ကုိ
ေလာကႀကီးက လွည့္စားတာပါလုိ႕
ေျပာၾကတယ္။
(အိႏၵိယကဗ်ာဆရာႀကီးတဂုိးလ္)
>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

Wednesday, October 31, 2012

ေစတီ (သုိ႔မဟုတ္) ထူပ တည္ထားကိုးကြယ္ၿခင္း





ေတာေတာင္သစ္ပင္အာရာမ္တုိ႔ကို ကိုးကြယ္ေနသည့္
အဂၢိဒတၱရေသ့ႀကီးႏွင့္ တပည့္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္အား ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားမွာ ကိုးကြယ္ေရးဆုိင္ရာလမ္းညႊန္ခ်က္အၿဖစ္ လူတုိင္း မွတ္သားလုိက္နာသင့္ေသာ တရားတစ္ပုဒ္ၿဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္က
ဗဟုံ ေ၀ သရဏံ ယႏၱိ၊ ပဗၺတာနိ ၀နာနိစ
အာရာမရုကၡေစတ်ာနိ၊ မႏုႆာ ဘယတဇၨိတာ။
လူတုိ႔သည္ ေႀကာက္ရံြ့ထိတ္လန္႔မွဳမ်ားစြာေႀကာင့္ ေတာင္မ်ား ေတာမ်ား အာရာမ္ၿခံမ်ား သစ္ပင္မ်ား ေစတီနတ္ကြန္းမ်ားကို ကုိးကြယ္ေနႀကသည္။
ေနတံ ေခါ သရဏံ ေခမံ၊ ေနတံ သရဏမုတၱမံ
ေနတံ သရဏမာဂမၼ၊ သဗၺဒုကၡာ ပမုစၥတိ။
ဤသုိ႔သစ္ပင္ေတာေတာင္စသည္ကို ကိုးကြယ္ၿခင္းသည္ ေဘးကင္းေႀကာင္းမဟုတ္။ ၿမတ္ေသာကိုးကြယ္ၿခင္းမဟုတ္။ ဤကိုးကြယ္ၿခင္းကို အေႀကာင္းၿပဳ၍ ဒုကၡအားလုံးမွ မလြတ္ေၿမာက္ႏိုင္။
ေယာ စ ဗုဒဥၥ ဓမၼဥၥ၊ သံဃဥၥ သရဏံ ဂေတာ
စတၱာရိ အရိယသစၥာနိ၊ သမၼပၸညာယ ပႆတိ။
ဒုကၡံ ဒုကၡသမုပၸါဒံ၊ ဒုကၡႆ စ အတိကၠမံ
အရိယံ စ႒ဂၤိကံ ဂၢ၊ ဒုကၡဴပသမဂါမိနံ။
အႀကင္သူသည္ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္၏။ ဒုကၡသစၥာ သမုဒယသစၥာ နိေရာဓသစၥာ ဒုကၡၿငိမ္းရာ
နိိဗၺဴတာသုိ႔ေရာက္ေႀကာင္းၿဖစ္ေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးတည္းဟူေသာ မဂၢသစၥာ ဤသစၥာေလးပါးကို မဂ္ဥာဏ္ၿဖင့္ ေကာင္းစြာ သိၿမင္၏။
ဧတံ ေခါ သရဏံ ေခမံ၊ ဧတံ သရဏမုတၱမံ
ဧတံ သရဏမာဂမၼ၊ သဗၺဒုကၡာ ပမုစၥတိ။
ဤရတနာသုံးပါးကုိးကြယ္ၿခင္း သစၥာေလးပါးသိၿမင္ၿခင္းဟူေသာ ကိုးကြယ္ၿခင္းသည္ ေဘးကင္းေႀကာင္းတည္း။ အၿမတ္ဆုံးတည္း။ ဤကိုးကြယ္ၿခင္းေႀကာင့္ ဒုကၡအားလုံးမွ လြတ္ေၿမာက္ႏိုင္၏။
ေဒသနာေတာ္အဆုံး၌ ရေသ့ႀကီးႏွင့္ တပည့္တစ္ေသာင္းတုိ႔သည္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးတုိ႔ႏွင့္အတူ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ကာ ရဟႏၱာၿဖစ္သြားႀကေလကုန္၏။
ဤေဒသနာေတာ္အရ အေႀကာက္တရားမွ လြတ္ေၿမာက္လိုေသာစိတ္ေႀကာင့္ ကိုးကြယ္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္ပြားလာၿခင္းကို ေတြ႔ရ၏။ သေဗၺ တသႏၱိ ဒ႑ႆ၊ သေဗၺဘာယႏၱိ မစၥဳေနာ ေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါတုိင္း ေဘးဒဏ္မ်ားကို ေႀကာက္ႀကသည္။ ေသရမွာ ေႀကာက္လန္႔ႀကသည္ခ်ည္းၿဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ သတၱ၀ါတုိင္း ခ်မ္းသာသုခကို လိုလားႀကသည္ခ်ည္းၿဖစ္၏။ ထုိ႔ေႀကာင့္ပင္ ဘုရားရွင္က သုခကာမာနိ ဘူတာနိ= သတၱ၀ါတုိင္း ခ်မ္းသာခ်င္ႀကေပသည္ဟု ေဟာႀကားခဲ့ၿခင္းၿဖစ္၏။ ေႀကာက္ရံြ႔ေသာအခါ အားကိုးရာရွာႀကေလသည္။ ခ်မ္းသာခ်င္ေသာေႀကာင့္ အကူအညီေပးမည့္သူ ကယ္တင္မည့္သူမ်ားကို ရွာေဖြႀကရေလသည္။ ထိုအခါ ကိုးကြယ္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳး အားထားရာအဖုံဖုံ ေပၚေပါက္၍ လာေလသည္။ ေတာေတာင္မ်ား သစ္ပင္အာရာမ္မ်ား နတ္ကြန္းမ်ားကို ကုိးကြယ္ေလ့ရွိေႀကာင္းကို အထက္ပါ ဓမၼပဒဂါထာအရ သိရွိနုိင္ပါသည္။ သက္ရွိ သက္မဲ့ တန္ခုိးရွင္မ်ားစြာကို စိတ္ၿဖင့္ဖန္တီးကာ ကိုးကြယ္မိႀကေလသည္။ ေဒါသအေႀကာက္တရား၊ ေလာဘအမိုက္အမွားမ်ား၏ ေက်းကြ်န္ဘ၀မွ စိတ္ၿဖင့္ဖန္တီးထားေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ကိုးကြယ္ရာမ်ား၏ ေက်းကြ်န္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ႀကရေပသည္။
ဘုရားရွင္အလုိေတာ္အားၿဖင့္ အတၱဒီပ=မိမိသီလသမာဓိပညာတရားမ်ားကို အားကိုးရန္၊ ဓမၼဒီပ=မိမိအသိ အက်င့္ဓမၼမ်ားကို ကိုးကြယ္ရန္ သုတ္ေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာၿဖင့္ ေဟာႀကားေတာ္မူသည္ကို မ်ားၿပားစြာေတြ႔ၿမင္နုိင္ပါသည္။
ဤေနရာ၌ ေၿပာလိုသည္မွာ ေစတီဟူေသာစကားၿဖစ္၏။ ေစတီဟူသည္ ေစတိတဗၺံ ပူေဇတဗၺံ ဟူေသာ ၀စနတၳအရ ေလးစားထုိက္ ပူေဇာ္ထိုက္ေသာ အရာ၀တၳဳကို ဆိုလိုသည္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက လူအမ်ားသည္ နတ္ကြန္းမ်ားတည္ေဆာက္ကာ စာပါလေစတီ ဥေဒနေစတီ ေဂါတမကေစတီ စသည္ၿဖင့္ နတ္ကြန္းမ်ားစြာကို ေစတီအမည္ေပးကာ ကိုးကြယ္ခဲ့ႀကေႀကာင္းကို မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္အရ သိရသည္။ သာမညဖလသုတ္အ႒ကထာစသည္၌လည္း ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကိန္း၀ပ္ရာေစတီမ်ားကို ေစတီဟုသုံးႏွဳန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား၌ကား ေစတီဟူေသာ စကားနည္းတူ ထူပဟူေသာ စကားကိုလည္း သုံးႏွဳန္းထားေႀကာင္း ေတြ႔ရွိႏိုင္ေပသည္။
နိဓိက႑သုတ္ေတာ္မွာကား
ေစတိယမွိ စ သံေဃ ၀ါ၊ ပုဂၢေလ အတိထီသု ၀ါ
မာတရိ ပိတရိ စာပိ၊ အေထာ ေဇ႒မွိ ဘာတရိ
ေစတီေတာ္၊ သံဃာေတာ္၊ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ ဧည့္သည္၊ မိဘ အကိုႀကီးအမႀကီး စသည္တုိ႔အား ပူေဇာ္လွဴဒါန္းလွ်င္ ေရႊအုိးၿမဳပ္ႏွံသည္ႏွင့္ တူေႀကာင္း ေဟာမိန္႔ထားသည္။ ဤအ႒ကထာအဖြင့္မွာကား ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဥဒၵိႆေစတီ၊ ဓာတုကေစတီဟု ေစတီသုံးမ်ိဳးေဖာ္ၿပထားသည္။ သရီရေစတီကိုပင္ ဓာတုကေစတီဟု သုံးႏွဳန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
ကႆပဒသဗလေစတိယ၀တၳဳမွာကား ေစတီဟူေသာစကားကို သုံးထားသည္ကို ေတြ႔ရၿပီး မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္မွာေတာ့ ထူပဟူေသာ စကားကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ေပသည္။ ထုိအေႀကာင္းအရာမ်ားကို ဖတ္ရွဳႏိုင္ရန္ လိုရင္းတုိရွင္းေရးသားေပမည္။
ဘုရားရွင္ သံဃာမ်ားစြာ ၿခံရံေတာ္မူလ်က္ သာ၀တၳိၿမိဳ့ေတာ္မွ အစဥ္အတုိင္း ဗာရာဏသီၿမိဳ့ဆီသုိ႔ ေဒသစာရီႀကြေတာ္မူရာ လမ္းခရီးအႀကား၌ ေတာေဒယ်ရြာအနီးရွိ တစ္ခုေသာနတ္ကြန္းသုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ဘုရားရွင္သည္ လယ္ထြန္ေနေသာ ပုဏၰားတစ္ေယာကို အရွင္အာနႏၵာအား အေခၚခုိင္း၏။ ေရာက္လာေသာ ပုဏၰားသည္ ဘုရားရွင္အားရွိမခိုးဘဲ နတ္ကြန္းကိုသာ ရွိခုိးေလ၏။ ဘုရားရွင္က ေမးၿမန္းေတာ္မူေသာအခါ ရုိးရာစဥ္ဆက္ ေစတီတည္ရာၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ရွိခိုးရေႀကာင္းေလ်ာက္ထားေလ၏။ ဘုရားရွင္က ဤေနရာသည္ ကႆပဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္ထားကိန္း၀ပ္ေတာ္မူရာ ေစတီေနရာေဟာင္းၿဖစ္ေႀကာင္း ရွိခုိးပူေဇာ္မွဳၿပဳသင့္ေႀကာင့္ မိန္႔ႀကားေတာ္မူကာ ဃဋိကာရသုတ္ေတာ္ကို ေဟာႀကားေတာ္မူသည္။ တန္ခုိးၿဖင့္လည္း တစ္ယူဇနာအၿမင့္ရွိေသာ ေရႊေစတီဖန္ဆင္းေတာ္မူကာ ေစတီတည္ကာ ပူေဇာ္ထုိက္ေသာ ပုဂိဳလ္ ေလးမ်ိဳးကို ေဟာႀကားေတာ္မူသည္။ သရီရေစတီ(ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကို ဌပနာထားေသာေစတီ) ဥဒၵိႆေစတီ(ဘုရားရွင္အားရည္စူးမွန္းထားကာ တည္ထားကုိးကြယ္ေသာေစတီ) ပရိေဘာဂေစတီ(ဘုရားရွင္၏ အသုံးအေဆာင္ေတာ္မ်ားကို ဌပနာထားကာ တည္ထားကိုးကြယ္ပူေဇာ္ထားေသာ ေစတီ)ဟူေသာ ေစတီ သုံးမ်ိဳးကိုလည္းေဟာႀကားေတာ္မူသည္။ ေဒသနာေတာ္တရားအေနၿဖင့္ ေအာက္ပါဂါထာေဒသနာေတာ္ကိုလည္း ဆက္လက္ေဟာႀကားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
ပူဇာရေဟ ပူဇယေတာ၊ ဗုေဒၶ ယဒိ၀ သာ၀ေက
ပပဥၥသမတိကၠေႏၱ၊ တိဏၰေသာကပရိဒၵေ၀။
တဏွာမာနဒိ႒ိဟူေသာ သံသရာနယ္ခ်ဲ့တရား ပပဥၥတရားမ်ားကုိ လြန္ေၿမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာ ေသာကမ်က္ရည္ကုိ ေက်ာ္လႊားေတာ္မူၿပီးေသာ ဘုရားရွင္ႏွင့္သာ၀ကမ်ားကို ပူေဇာ္ႀကရမည္။
ေတ တာဒိေသ ပူဇယေတာ၊ နိဗၺဳေတ အကုေတာဘေယ
န သကၠာ ပုညံ သခၤါတုံ၊ ကၠေမတၱမပိ ေကနစိ
ကိေလသာမီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား ၿငိမ္းေတာ္မူၿပီးေသာ ဘ၀ေႀကာင့္ၿဖစ္ေသာေဘး အာရုံေႀကာင့္ၿဖစ္ေသာေဘးအားလုံး ကင္းေ၀းေတာ္မူၿပီးေသာ ဘုရားရဟႏၱာမ်ားအား ပူေဇာ္ရေသာေကာင္းမွဳကို ဤ၍ဤမွ်ဟု မည္သူမွ မေရတြက္ႏိုင္ေပ။ ထုိေကာင္းမွဳ၏ အက်ိဳးတရားကိုလည္း မည္သူမွ် မေရတြက္ႏိုင္ေပ။
ဤေဒသနာေတာ္အဆုံး၌ ပုဏၰားႀကီးသည္ ေသာတာပန္အရိယာၿဖစ္သြားသည္။ တစ္ယူဇနာရွိေသာ ေရႊေစတီေတာ္သည္ ၇ ရက္တိုင္တုိင္ ေကာင္းကင္မွာ တည္ရွိကာ လူအမ်ားတုိ႔က အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပူေဇာ္မွဳတုိ႔ၿဖင့္ ပူေဇာ္ႀကေလသည္။ ေရႊေစတီကြယ္ေပ်ာက္ေသာအခါ ထုိေနရာ၌ ေက်ာက္သားေစတီေတာ္ ေပၚထြန္းလာေလသည္။ ထုိအစည္းအေ၀း၌ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ တရားထူးရ ကြ်တ္တမ္း၀င္ႀကေလသည္။
မဟာကႆပေထရာပဒါန္မွာလည္း ပဒုမုတၱရၿမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္၀င္စံေသာအခါ ေစတီတည္ထားကုိးကြယ္ခဲ့ႀကေႀကာင္းကို သကံ စိတၱံ ပသာေဒတြာ၊ ေစတိယံ ပူဇယုတၱမံ စသည္ၿဖင့္ ေတြ႔ရွိရေသးသည္။
လကု႑ကဘဒၵိယေထရာပဒါန္မွာကား ကႆပဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္၀င္စံေသာအခါ တစ္ယူဇနာအၿမင့္ရွိေသာ ရတနာ ၇ပါးအတိၿပီးေသာ ေစတီေတာ္တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေႀကာင္း ပါရွိၿပန္သည္။
အာယုသခၤါေရာႆဇနသုတ္အ႒ကထာစကားအရ အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္မေထရ္ၿမတ္တုိ႔ ပရိနိဗၺာန္စံေသာအခါ ႀကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထားပူေဇာ္ႀကရန္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူေႀကာင္း သိရွိရေပသည္။
ပူတိဂတၱတိႆမေထရ္ ပရိနိဗၺာန္စံေသာအခါ ႀကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထားပူေဇာ္ရန္ ဘုရားရွင္မိန္႔ႀကားေတာ္မူေႀကာင္းကို ဓမၼပဒအ႒ကထာ၌ ေတြ႔ရသည္။
မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္မွာလည္း ေယာဂီသူေတာ္စင္သည္ ေစတီေတာ္ကို ရွိခုိးပူေဇာ္ကာ ကိုယ့္ကမၼဌာန္းတရားကို အားထုတ္ရမည္ဟု လာရွိသည္။
တိ႒ေႏၱ နိဗၺဳေတ စာပိ၊ သေမ စိေတၱ သမံ ဖလံ
ေစေတာပဏိဓိေဟတု ဟိ၊ သတၱာ ဂစၦႏၱိ သုဂတိ ံ
သက္ေတာ္ထင္ရွားၿမတ္ဘုရားႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေသာဘုရားရွင္တုိ႔အား သဒၶါပညာတူမွ် စိတ္ထားေစတနာႀကီးမားစြာ ထားကာ ပူေဇာ္လွ်င္ အက်ိဳးတူညီစြာရရွိႏိုင္သည္။ စိတ္ထားၿဖဴစင္ ေစတနာႀကီးမားလွ်င္ နတ္ရြာနိဗၺာန္ရေႀကာင္းၿဖစ္သည္ဟု ခုဒၵကနိကာယ္၊၀ိမာန၀တၳဳ၌ လာရွိသည္။ အထက္ပါ အခ်က္အလက္တုိ႔အရ ဘုရားရွင္အား ရည္စူးမွန္းထားကိုးကြယ္စရာအၿဖစ္ တည္ထားေသာ ေစတီမ်ားကို ေစတီဟုသုံးႏွဳန္းေဖာ္ၿပေလ့ရွိေႀကာင္း သိရွိရသည္။
ေဟမ၀တသုတ္အ႒ကထာ၌ကား သက္ေတာ္ရွည္လ်ားေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ တစ္ေပါင္းတည္း တည္ရွိ၍ သက္ေတာ္တုိလ်ေသာ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ အစိတ္အစိတ္အမႊာအမႊာကဲြကာ တည္ရွိႀကေႀကာင္းပါရွိသည္။ ထုိသုိ႔ အစိတ္အမႊာမ်ားစြာၿဖစ္ပါမွလည္း ေနရာမ်ားစြာ၌ တည္ရွိႏိုင္မည္ၿဖစ္ကာ လူနတ္မ်ားစြာ ပူေဇာ္ႏိုင္မည္ၿဖစ္သည္။
၀ိမာန၀တၳဳ၌ ဗုဒၶေစတီေတာ္ၿမတ္မ်ားအား ပူေဇာ္ကာ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ အပါယ္မက်ဘဲ လူနတ္စည္းစိမ္ခံစားကာ ဤေဂါတမဘုရားလက္ထက္ေတာ္မွာ အရိယာသူေတာ္စင္မ်ားၿဖစ္သြားႀကသည္ကို ၀တၳဳေပါင္းမ်ားစြာၿဖင့္ ဖြင့္ဆုိထားပါသည္။
မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ေတာ္မွာကား ဘုရားရွင္သည္ အရွင္အာနႏၵာအား ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေလလွ်င္ ႀကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို လမ္းဆုံလမ္းမတုိ႔၌ ထူပ=ေစတီေတာ္တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ အမိန္႔ရွိသည္ကို ေအာက္ပါအတုိင္း ေတြ႔ရသည္။
စာတုမဟာပေထ တထာဂတႆ ထူေပါ ကာတေဗၺာ။ တတၳ ေယ မာလံ ၀ါ ဂႏံၶ ၀ါ စုဏၰကံ ၀ါ အာေရာေပႆႏၱိ ၀ါ အဘိ၀ါေဒႆႏၱိ ၀ါ စိတၱံ ၀ါ ပသာေဒႆႏၱိ၊  ေတသံ တံ ဘ၀ိႆတိ ဒီဃရတၱံ ဟိတာယ သုခါယ။
အာနႏၵာ…လမ္းဆုံးလမ္းမေတြမွာ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဓာတ္ေတာ္ေတြကို ေစတီတည္ထားေပးပါ။ ထုိေစတီေတာ္မွာ ပန္းေတြ တင္လွဴပူေဇာ္ေသာ နံ႔သာတုံးမ်ားတင္လွဴပူေဇာ္ေသာ နံ႔သာမွဳန္႔မ်ား ႀကဲဖ်န္းပူေဇာ္ေသာ သူေတြရွိမည္။ ေစတီေတာ္ကို ရွိခုိးသူမ်ားရွိမည္။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ထုံမႊန္းကာ ႀကည္ညိဳသူမ်ားရွိမည္။ ထုိသူမ်ားသည္ ရွည္စြာေသာ ေန႔ညပတ္လုံး ေကာင္းက်ိဳးစီးပြားၿဖစ္မည္။ ခ်မ္းသာသုခရႀကလိမ့္မည္။
ဤတရားေတာ္အရ ဘုရားရွင္သည္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထားပူေဇာ္ရန္ ပစၥပၸန္ သံသရာခ်မ္းသာသုခရရွိရန္အတြက္ သတၱ၀ါတုိင္းက ေစတီေတာ္ၿမတ္အား တတ္စြမ္းသမွ် ပူေဇာ္ပသရန္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူထားသည္ကို ေတြ႔ၿမင္ႏိုင္ပါသည္။
ဆက္လက္ၿပီး ဘုရားရွင္သည္
သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္၊ ပေစၥကဗုဒၶ ဘုရားရွင္၊ ဗုဒၶ သာ၀ကပုဂၢိဳလ္ထူးႏွင့္ စႀကာမင္းတည္းဟူေသာ ေစတီတည္ထားပူေဇာ္ထုိက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ ေလးမ်ိဳးကို ေဟာႀကားေတာ္မူပါသည္။ ေစတီတည္ထားပူေဇာ္ကာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား၏ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကိုေအာက္ေမ့ၿခင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကို လိုက္နာက်င့္သုံးၿခင္းမ်ားၿပဳႀကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူပါသည္။ ထုိသုိ႔လိုက္နာက်င့္သုံးလွ်င္ လူနတ္နိဗာန္ခ်မ္းသာစံရမည္ၿဖစ္ေႀကာင္း ေလ့လာဖတ္ရွဳရေပသည္။


>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>