ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္တရားေတာ္မ်ားဟာ သိပ္နက္နဲတယ္။ သိပ္ခက္ခဲတယ္လို႔က်မ္းစာေတြမွာ ေဖာ္ၿပထားပါတယ္။
နက္နဲ့ၿခင္းက ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
ဓမၼ-ပါဠိအေနအထား ဘာသာစကားအေနအထား အေႀကာင္းတရားအေနနဲ႔ သိနိုင္ဖုိ႔နက္နဲတယ္။ခက္ခဲတယ္။
အတၳ-အနက္အဓိပၸါယ္သေဘာတရား အက်ိဳးအားၿဖင့္လဲ သိႏိုင္ဖုိ႔နက္နဲတယ္။ ခက္ခဲတယ္။
ေဒသနာ-ေဟာႀကားပုံအၿခင္းအရာ အတိမ္အနက္ ဘုရားရွင္ရဲ့ အလုိေတာ္အားၿဖင့္လည္း သိဖုိ႔ နက္နဲတယ္။ ခက္ခဲတယ္။
ပဋိေ၀ဓ- နက္ရွဳိင္းစြာထုိးထြင္းနားလည္ႏို္င္ဖုိ႔ သိၿမင္တတ္ကြ်မ္းဖုိ႔ နက္နဲတယ္။ခက္ခဲတယ္။
နက္ရွိဳင္းတဲ့ တရားေတာ္မ်ားကို နက္ရွိဳင္းတဲ့ဥာဏ္ပညာရွိမွ သိႏိုင္မယ္။ နားလည္ႏိုင္မယ္။
ဥပမာဘာနဲ႔ တူသလဲဆုိရင္
ပင္လယ္နက္ထဲကို ယုန္သူငယ္ေတြ ခုန္ဆင္းမိ၇င္ ေထာက္တည္ရာမရႏိုင္သလိုပဲတဲ့။ ဥာဏ္ပညာႏုံ့နဲ အသိဥာဏ္မြဲတဲ့သူေတြဟာလဲ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို မသိႏိုင္ဘူး။ နားမလည္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ပရိယတ္က်မ္းစာေတြမွာေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ရင္ ပဋိပတ္အက်င့္မွန္က်င့္ဖုိ႔ ပိုလို့ မလြယ္ပါဘူး။ အက်င့္မွန္မွ အသိဥာဏ္ထူးရရုိးၿဖစ္ေတာ့ မဂ္ဖုိလ္နဲ႔လဲ ေ၀းၿပန္ေရာေပါ့။
ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတြးမိတာက..
လာကီပညာရပ္ေတြမွာေတာင္ သင္တုိင္းတတ္တာမဟုတ္။ သင္သူတုိင္း ထုိးထြင္းနားလည္တတ္ႀကတာမဟုတ္။ ပညာသင္ခြင့္လဲ လူတုိင္း ရရွိႀကတာမဟုတ္။ ႏြားေက်ာင္းသားက ကြန္ပ်ဴတာ ေဆာ့ဖ္၀ဲပညာရွင္ ၿဖစ္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းသလုိ
လွည္းသမားဟာလဲ ေလယာဥ္ပ်ံတည္ထြင္ႏိုင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးမရွိတတ္ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႔ ခ်မ္းသာေသာ မိဘမ်ားရဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွာ ဆရာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ပညာသင္ခြင့္ရႀကေပမဲ့ လိုအပ္တာထက္ ပိုမုိ နိမ့္က် ညံ့ဖ်င္းေနႀကတာကို ေတြ႔ၿမင့္ႏိုင္ပါတယ္။
ဆိုလိုရင္းက ပိဋကတ္က်မ္းစာမ်ားကို လြယ္တယ္။ တိမ္တယ္။ နားလည္တယ္ ဟု မထီေလးစား ေသးႏုပ္ေသာ စိတ္ထားမ်ား မၿဖစ္သင့္ပါေႀကာင္း၊ သိၿမင္နားလည္ရန္၊ နက္နဲစြာ ထုိးထြင္းသိၿမင္ႀကရန္၊ ရုိးသားေသာ ၿဖဴစင္ေသာ တည္ႀကည္ေသာ
ေလ့လာသင္ယူသူမ်ားၿဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ပါေႀကာင္း အေတြးၿမစ္စီးဆင္းမိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment