သူမဟာ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္ ေသြး ၿပည္ေတြကို စားေနရတယ္။ အၿမဲတမ္း ေသြးၿပည္ေတြကို စားေနရတဲ့ ဘဝကို ရေနရွာတယ္။ သစ္လြင္တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ ႏုညံ့တဲ့ အၿမိတ္အဆာပါတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ေပးလာရင္ သူမလက္ထဲမွာ အားလုံးက ေရာေထြးယွက္လိမ္ မတင့္မတယ္ ရံြစဖြယ္ၿဖစ္လာၿပန္တယ္။ သူမဟာ အရင္ဘဝက လင္ေယာက်္ားက သမဏ ၿဗာဟၼဏသူေတာ္ေကာင္းေတြကို ေပးကမ္းလွဴဒါန္းရင္ ဆဲဆုိခဲ့တယ္။ ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့တယ္။ “ ဒါေတြစားမဲ့အစား ေသြးၿပည္ေတြစားႀကပါေတာ့လား...ဒါေတြဝတ္မဲ့အစား ရံြစရာအဝတ္ေတြ ဝတ္ပါေတာ့လားတဲ့“။ ဒီအေတြး ဒီအေၿပာ ဒီသေဘာ ဒီမေနာေတြေႀကာင့္ သူမဟာ ဒီလုိ အၿဖစ္ဆုိးထဲေရာက္ခဲ့ရရွာတယ္။ ကိုယ္စိုက္တဲ့ မ်ိဳးေစ့အားေလ်ာ္တဲ့ အသီးကို ကိုယ္ၿပန္ရိတ္သိမ္းရတာကိုက သံသရာရဲ့ သဘာဝတရားမုိ႔လားဗ်ာ။ စဥ္းစားဆင္ၿခင္ ၿပင္ဆင္ထားႀကပါေလ။
No comments:
Post a Comment