ၿပိတၱာေတြဟာ တံတုိင္းႀကားမွာ၊ လမ္းေလးခြေတြမွာ၊ လမ္းဆုံေတြမွာ၊ တံခါးဝမွာ မိမိအိမ္ဆီလာေရာက္ႀကတယ္။ စားစရာ ေသာက္စရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား အိမ္သူအိမ္သားေတြက သူတုိ႔ကို သတိမရမိႀကဘူး။ ဒါလဲ သတၱဝါတုိ႔ရဲ့ ကံေပါ့ေလ။ အသိဥာဏ္ရွိေသာ ႀကင္နာတတ္ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြကေတာ့ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ေတြ ေပးလွဴႀကၿပီး “ဒီကုသုိလ္သည္ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔အတြက္ၿဖစ္ပါေစ၊ ေဆြေဟာင္း မ်ိဳးေဟာင္းေတြ ခ်မ္းသာႀကပါေစ“ဆုိၿပီး အမွ်ေပးေဝႀကပါတယ္။ ၿပိတၱာေတြဟာ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ လာေရာက္ သာဓုေခၚဆုိႀကၿပီး “ငါ့ေဆြမ်ိဳးေတြ အသက္ရွည္ပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ၊ သူတုိ႔အမွ်ေပးေဝႀကလို႔ ငါတုိ႔ ခ်မ္းသာသုခ ရရွိႀကေပတယ္။ ငါတုိ႔ကိုလဲ အမွ်ေပးေဝ ပူေဇာ္ရာေရာက္ေပတယ္။ သူတုိ႔လဲ ကုသိုလ္ရႀကေပတယ္။ ၿပိတၱာဘုံဘဝေတြမွာ လယ္ထြန္ ႏြားေက်ာင္း ကုန္ေရာင္း ကုန္ဝယ္မရွိဘူး။ ေရႊေငြေရာင္းဝယ္မွဳမရွိဘူး။ လူေတြ အမွ်ေပးေဝမွ သာဓုေခၚဆုိ အမွ်ရရွိႀကေပတယ္။ ကုသုိလ္ရၿပီး ခ်မ္းသာႀကရတယ္။ ကုန္းၿမင့္ေဒသေပၚမုိးရြာရင္ နိမ့္ရာအရပ္သုိ႔ ေရစီးဆင္းသလို လူေတြအမွ်ေပးမွ သူတုိ႔ခမ်ာ ကုသိုလ္ရရွိႀကေပတယ္။ ၿမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ေတြ ေရၿပည့္လွ်ံရင္ ပင္လယ္ထဲ ဆက္လက္စီးဆင္းသလုိ ဒီဘဝက ေဆြမ်ိဳးေတြက အမွ်ေပးမွ ၿပိတၱာေတြ အမွ် ကုသုိလ္ရရွိရတယ္။ အရင္က ကိုယ့္အေပၚ ေပးခဲ့ဖူး ေကြ်းခဲ့ဖူးတာေတြကို ၿပန္လည္အမွတ္ရၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ေသာ အေနနဲ႔ ကုသုိလ္လုပ္ၿပီး အမွ်ေဝႀကရမယ္။ မ်က္ရည္ေတြ ေသာကေတြ ငိုေကြ်းမွဳေတြက ၿပိတၱာေတြ အတြက္ အလကားပါပဲ။ သံဃဂုဏ္အာရုံၿပဳၿပီး လွဴဒါန္းခဲ့ရင္ မိမိလဲ ကုသိုလ္ရတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြလဲ အာဟာရၿဖစ္မယ္။ အမွ်ေပးေတာ့ ၿပိတၱာေတြလဲ ခ်မ္းသာႀကမယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ဘဝေဟာင္းက ေဆြေဟာင္း မ်ိဳးေဟာင္းတုိ႔အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ေသာ ကုသုိလ္ၿပဳအမွ်ေဝၿခင္းမ်ား ၿပဳလုပ္ႀကဖုိ႔ သင့္မည္ထင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment