အရွင္နာဂေသန၏ တရားေတာ္မ်ား(၄)

ဆက္လက္ျပီး အရွင္နာဂေသနမေထရ္က လိပ္တစ္ေကာင္ဆီက ေလ့လာသင္ယူစရာ ငါးမ်ိဳးကို ေဟာႀကားၿပန္ပါတယ္။
 “ၿမတ္ေသာ မင္းႀကီး..လိပ္ဟာ ေရထဲမွာ က်က္စားတယ္။ လွည့္လည္တယ္။ အဲ့လုိပဲ ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာ သတၱဝါအားလုံးအေပၚမွာ ေကာင္းက်ိဳးလိုလားတဲ့ ေမတၱာစိတ္ထားရမယ္။ ၿပန္႔ေၿပာတဲ့ ၿမင့္ျမတ္တဲ့ အတုိင္းအတာပမာဏမရွိတဲ့ ေဘးရန္ကင္းတဲ့ ေဒါသကင္းတဲ့ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ သတၱဝါအားလုံးအေပၚမွာ ၿဖန္႔က်က္ၿပီးေနရမယ္“။

ဒုတိယက လိပ္ဟာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ၿမင္ရင္ ေရထဲငုပ္ျပီး ပုန္းေအာင္းေနသလို တရားရွာသူ ေယာဂီဟာလည္း ကိေလသာေတြ ျဖစ္လာရင္ တရားအာရုံထဲ ငုံ႔လွ်ိဳးျပီးေနရမယ္။ ေနာက္ထပ္ ကိေလသာေတြ ငါ့ကို မၿမင္ေစရဘူးလို႔ စိတ္ေမြးရမယ္။

တတိယအေနနဲ႔ လိပ္ဟာ ေရထဲက တက္ျပီး ေနပူစာလွဳံတတ္သလုိ ေယာဂီဟာလည္း သြားရပ္ထုိင္ေလ်ာင္းဆုိတဲ့ေလးမ်ိဳးမွ စိတ္ကို ထုတ္ျပီး သမၼပၸဓာန္လုံ႔လဝီရိယမွာ စိတ္ကို အပူေပးထားရမယ္။ 

စတုတၳအေနနဲ႔ လိပ္ဟာ ေၿမႀကီးတူးျပီး လူသူကင္းဆိတ္ရာမွာ ေနသလုိ ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ပစၥည္းလာဘ္လာဘ၊ ရာထူးဌာနႏၱရ၊ နာမည္ေက်ာ္ႀကားမွဳေတြကုိ ပယ္စြန္႔ျပီး လူသူကင္းဆိတ္တဲ့ ေတာရိပ္ေတာင္ေစာင္းမွာ ကိန္းေအာင္းေမြ႔ေပ်ာ္ျပီး တရားေနအိမ္မွာ ေနထုိင္ရမယ္။ ဒီေနရာမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ရဲ့ညီေတာ္ၿဖစ္တဲ့ အရွင္ဥပေသနမေထရ္ေၿပာတဲ့စကားဟာ မွတ္သားစရာၿဖစ္လာတယ္။ လူသူကင္းဆိတ္တဲ့ က်ားရဲတိရိစၦာန္ေတြေနတဲ့ ေတာရိပ္ေတာင္ေစာင္းမွာ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေနရမယ္တဲ့။ ပဥၥမအေနနဲ႔ လိပ္ဟာ ကုန္းေပၚေရာက္ေနခုိက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ၿမင္ရင္ အသံတစ္ခုခုႀကားရင္ ေၿခလက္ေလးေခ်ာင္းေခါင္းဆုိတဲ့ အဂၤါငါးပါးကို အခံြထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားျပီး ေႀကာင့္ႀကမဲ့ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေရွာက္ျပီးေနသလို ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း အဆင္းအသံ အနံ႔အရသာ အေတြ႔ အေတြးဆုိတဲ့ အာရုံေၿခာက္ပါး တရားေတြ ဝင္လာရင္ ေစာင့္စည္းၿခင္းတံခါးရြက္ကိုပိတ္ျပီး စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထား သတိ ပညာနဲ႔ ရဟန္းတရားပြားမ်ားေနရမယ္တဲ့။ 

သံယုတၱနိကာယ္၊ကုမၼဴပမသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္က“လိပ္တစ္ေကာင္ဟာ ကိုယ္အဂၤါေတြကို အခံြထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားသလို ရဟန္းေတာ္ဟာလည္း ကာမဂုဏ္အေတြးေတြ ရပ္တန္႔၊ ေလာဘေဒါသကို မမွီ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မညွင္းဆဲ မစြပ္စဲြဘဲ ေနရမယ္“လို႔ ေဟာထားပါေသးတယ္။ ရန္သူေတြကို ကာကြယ္ဖုိ႔ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္တဲ့ ေလာကအလယ္မွာ လိပ္တစ္ေကာင္ဆီက သင္ခန္းစာဟာ အဖုိးတန္လွပါတယ္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားအက်ိဳးတကယ္သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေမတၱာစိတ္ ကရုဏာစိတ္ မုဒိတာစိတ္ ဥေပကၡာစိတ္ၿပည့္ဝတဲ့ သူရဲေကာင္းမ်ား သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အမ်ားႀကီးေပၚထြန္းပါေစ၊ ရန္သူေတြက လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနတာမ်ဳိး၊ အက်ဳိးမဲ့ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးေနတာမ်ိဳး မၿဖစ္ေစခ်င္ဘူးဆုိတဲ့ စကားေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ ေၿပာေနမိပါတယ္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

အရွင္နာဂေသန၏ တရားေတာ္မ်ား(၃)

က်ားသစ္တစ္ေကာင္ဆီက ေလ့လာသင္ယူစရာႏွစ္ခုရွိသည္။ အေတာ္အံ့ၾသစရာေကာင္းသည့္ က်ားသစ္တုိ႔သဘာဝမွာ မွတ္သားစရာေကာင္းသည္။ အရွင္နာဂေသနမေထရ္က မိလိႏၵမင္းႀကီးကို ဆက္လက္မိန္႔ႀကားသည္။ “ၿမတ္ေသာ မင္းႀကီး က်ားသစ္ဆုိတာ ၿမက္ခ်ဳံႀကီးထဲမွာ၊ ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ ေတာင္ႀကားထဲမွာ ပုန္းခုိၿပီး သားေကာင္ကို ဖမ္းသလိုပဲ ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာ ေတာထဲမွာ သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေတာင္ကုန္းေတြမွာ သုသာန္ထဲမွာ အသံတိတ္ဆိတ္တဲ့ ၿမိဳ႔ရြာနဲ႔ေဝးရာမွာ လူန႔ံကင္းတဲ့ လူသူတုိ႔ဆိတ္ကြယ္ရာၿဖစ္တဲ့ တရားအားထုတ္ဖုိ႔သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ပုန္းခုိေနရင္း အဘိညာဥ္ ေၿခာက္ပါးမွာ ဝသီေဘာ္ေၿမာက္ ေပါက္ေရာက္ႏိုင္သည္္“။ သံဂါယနာတင္မေထရ္ေက်ာ္ေတြကလည္း “က်ားသစ္ဟာ ပုန္းခုိေခ်ာင္းေၿမာင္းၿပီး သားေကာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးသလို ဘုရားသားေတာ္ေယာဂီဟာလည္း ေတာနက္ထဲ၀င္ျပီး ဝိပႆနာတရားပြားမ်ားၿပီး အရဟတၱဖုိလ္ကို ရေအာင္ ယူရမည္“။ က်ားသစ္ဆီမွ ေနာက္ထပ္သင္ယူစရာတစ္ခုမွာ “က်ားသစ္ဆုိတာ ကိုယ္ဖမ္းတဲ့သားေကာင္ဟာ လက္ဝဲဘက္လဲက်ရင္ မစားေတာ့ဘူး။ အဲ့လုိပဲ ေယာဂီရဟန္းေတာ္ဟာလည္း ဝါး သစ္သီး ပန္းပြင့္ ဆပ္ၿပာ ေဆးကု တမန္လုပ္ ေဗဒင္ေဟာ နကၡတ္ႀကည့္စသည္ၿဖင့္ တစ္ခုခုေပးျပီးစားစရာမရွာရဘူး။ ဘုရားစက္ဆုပ္တဲ့နည္းနဲ႔ စားစရာမရွာရဘူး။ က်ားသစ္ဟာ သူဖမ္းလို႔ရတဲ့သားေကာင္ လက္ဝဲဘက္ကိုလဲက်သြားရင္ မစားေတာ့သလိုပဲေပါ့။ တရားစစ္သူၾကီးၿဖစ္ေတာ္မူတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ကလည္း “ပါးစပ္က ေၿပာလုိ႔ ရလာတဲ့ ႏုိ႔ဃနာဆြမ္းကုိ စားရင္ ငါ့ရဲ့အသက္ရွင္ၿခင္းဟာ ကဲ့ရဲ့စရာၿဖစ္ေတာ့မည္။ ငါ့ရဲ့ အူသိမ္အူမေတြ အစာမရွိလုိ့ အၿပင္ထြက္က်လာေစဦးေတာ့၊ အသက္ေသဆုံးရေစဦးေတာ့ ငါ့ရဲ့ အာဇီဝပါရိသုဒၶိသီလကိုေတာ့ မပ်က္ေစရဘူး“ဟု မိန္႔ႀကားေတာ္မူခဲ့သည္။ သဘာဝတရား၏ သင္ခန္းစာမ်ားမွာ ေလ့လာ၍ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားၿပားလွပါသည္။ မိမိႏွင့္ မထိုက္တန္ေသာ ေနရာမွာ မထိုက္တန္ေသာ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ား အတြက္ တန္ရာတန္ရာေနဖုိ႔ လုပ္ဖုိ႔ သတိၿပဳစရာၿဖစ္ေပသည္။ တၿခားသူမ်ား၏ ေသြးမ်ားေပစြန္းေနေသာ တုိက္တာ ေဆာက္လုပ္ေနသူမ်ား၊ သူမ်ားမ်က္ရည္က်မွ ထမင္းဝေနေသာ သူမ်ားအတြက္ ယခုတင္ၿပေသာ အရွင္နာဂေသနမေထရ္၏ တရားစာမွာ ထုိသူတုိ႔အတြက္ ေသတမ္းစာသဖြယ္ ၿဖစ္သည္။ အေရးပါေသာ ဥပေဒၿဖစ္သည္။ အမိၿမန္မာၿပည္မွာ လူ႔က်ားသစ္မ်ား၊ဘုန္းႀကီးက်ားသစ္မ်ား ေပၚထြန္းပါေစဟု ဆုေတာင္းမိပါသည္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

အရွင္နာဂေသန၏ တရားေတာ္မ်ား(၂)

ဆက္လက္ၿပီး အရွင္နာဂေသနမေထရ္က ႀကက္တစ္ေကာင္ကုိ ဥပမာေပးၿပီးု မိန္႔ႀကားေတာ္မူပါသည္။ ႀကက္ဆုိတာ အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ တစ္ေကာင္တည္းေနသလို တရားရွာသူေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ၿပဳသင့္ၿပဳထုိက္တဲ့ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ၿပဳၿပီး လူသူကင္းဆိတ္တဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရာမွာ စိတ္ၿငိမ္ကမၼဌာန္းပြားေနရမည္။ ႀကက္တစ္ေကာင္ဟာ အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ တစ္ေကာင္တည္းေနရာက ထလာသလုိ ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ၿပဳၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္မွာ ထပ္မံၿပီး စိတ္ၿငိမ္ကမၼဌာန္းပြားမ်ားေနရမည္။ ႀကက္ေတြဟာ ေၿမကိုယက္ ယက္ၿပီးအစာရွာစားသလုိ ရဟန္းေတာ္သူေတာ္စင္ဟာလည္း အစာစားရင္ ဥာဏ္ႏွင့္ဆင္္ၿခင္စားသုံးရမည္။ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးဖုိ႔ စားတာမဟုတ္။ မာန္ယစ္ခ်င္လုိ႔စားတာမဟုတ္။ လွေအာင္စားတာမဟုတ္။ ဝၿဖိဳးတင့္တယ္ေအာင္ စားတာမဟုတ္။ ခႏၶာကိုယ္တည္တန္႔ဖုိ႔၊မွ်တဖုိ႔၊ ငတ္မြတ္ၿခင္းေၿပဖုိ႔၊သာသနာ့တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖုိ႔၊ၿမတ္ေသာအက်င့္က်င့္ႏိုင္ဖုိ႔စားတာၿဖစ္သည္ဟု ဆင္ၿခင္ရမည္။ ဘုရားရွင္ကလည္း ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းဘုန္းေပးလွ်င္ ကႏၱာရခရီးသြားလင္မယားဟာ အစာငတ္လို႔ သားေသကို စားရသလို၊ လွည္း၀င္ရုိးမက်ိဳးေအာင္ လွည္းဆီထုိးရသလုိ၊ ယစ္မူးၿခင္းမရွိဘဲ မွ်တရုံသာ အတုိင္းအတာသိ၍ ဘုန္းေပးရမည္ဟု ေဟာႀကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ထို႔အၿပင္ ႀကက္ဟာ မ်က္စိပါေသာ္လည္း ညအခါမွာ အကန္းသဖြယ္ၿဖစ္ေနသကဲ့သုိ႔ ေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ၿမိဳ႔ထဲေရာက္ေရာက္ ေတာထဲေနေန တပ္မက္ေမာစရာ အဆင္းအသံအနံ႔အရသာအေတြ႔အထိဆုိတဲ့ ကာမဂုဏ္ငါးပါးနဲ႔ ေတြ႔ႀကဳံရင္ မကန္းေသာ္လည္း ကန္းသကဲ့သို၊ နားေကာင္းေသာ္လည္း နားထုိင္းကဲ့သို႔၊ ပညာရွိေသာ္လည္း ေတြ႔တုိင္းမေၿပာဘဲ အအကဲ့သို႔ က်င့္ရမည္။ ေယာက်္ားမိန္းမ လွတာ ေခ်ာတာ မခဲြၿခား မမွတ္သားရ။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုမွာ တုတ္ခဲလွန္တန္ၿဖစ့္အပစ္ခံရေသာ္လည္း ႀကက္ဟာ သူ႔ေနရာကို မစြန္႔ခြါ ၿပန္လာသလိုပင္ တရားရွာသူေယာဂီလူဟာ လုပ္စရာေဝယ်ာဝစၥမ်ားလုပ္ၿပီးလွ်င္ မိမိတရားကိုသာ ဆက္လက္အားထုတ္ရမည္။ ကုသုိလ္ရေအာင္ ႏွလုံးသြင္းရမည္။ ဘုရားရွင္အလိုေတာ္အရ သတိပဌာန္တရားေလးပါးသည္ အဖအေမြၿဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ကိုယ္ပိုင္ေနအိမ္ၿဖစ္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က ”ဆုံးမထားေသာ ယဥ္ေက်းေသာ ဆင္ေၿပာင္သည္ မိမိႏွာေမာင္းကို မနင္းေခ်သကဲ့သို႔၊စားသင့္မစားသင့္သိသကဲ့သုိ႔၊ ဘုရားသားေတာ္ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္သည္ ၿမတ္ေသာ ကမၼဌာန္းတရား ဘုရားစကားေတာ္ကို မနင္းေခ်ရ။ ရုိေသစြာ ႏွလုံးသြင္းပြားမ်ားရမည္”ဟု မိန္႔ႀကားေတာ္မူခဲ့ေပသည္။ အထက္ပါတရားမ်ားမွာ တရားရွာသူ ေယာဂီသူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္သာမက အိပ္ခ်ိန္စားခ်ိန္မွားေနသူမ်ား၊ ကိုယ့္အလုပ္ကို မလုပ္သူမ်ား၊ ကိုယ့္ေနရာကို မေနသူမ်ား၊ ကိုယ့္တာ၀န္ကို မေက်သူမ်ား၊ အေရးႀကီး မႀကီး မခဲြၿခားတတ္သူမ်ား၊ အခ်ိန္ႏွင့္အလုပ္ကို က်နစြာ မစီစဥ္တတ္သူမ်ားအတြက္ ေလ့လာစရာ သင္ခန္းစာမ်ားၿဖစ္သည္။ က်င့္သုံးစရာ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားၿဖစ္သည္။ လိုက္နာက်င့္သုံးလွ်င္ မည္သည့္နယ္ပယ္မွာမဆို အသုံးဝင္မည့္တရားေတာ္ၿဖစ္သည္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

တရားစစ္

တည္ေတာဆရာေတာ္၏သတိေပးၾသ၀ါဒ အခ်ိဳ႔
"ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ဟာ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ႏွင့္ ေရွးဆရာမ်ား ဖြင့္တဲ့အ႒ကထာ၊ အဲသည္ဟာေတြကို ျမဲျမဲဆုပ္ထားတဲ့ သာသနာျဖစ္တယ္။ ပါဠိေတာ္က လာတယ္ဆိုရင္ ခံျငင္းဖို႔ မျပင္ဆင္ရဘူး၊ အရွိကို အရွိအတိုင္း မွတ္ရမယ္၊ အကယ္၍ ရႈတ္ေထြးလာခဲ့လွ်င္ မဟာပေဒသ ေလးပါးႏွင့္ ေ၀ဖန္ယူရမယ္၊ မဟာပေဒသေလးပါးဆိုတာ ေလာကယုတၱိနဲ႔ ညွိႏႈိင္းေ၀ဖန္တာ မဟုတ္ဘူး.. က်မ္းလာစကားနဲ႔တိုက္ဆိုင္ၿပီး ယူရတာကို ဆိုလိုတယ္။
(အဂၤုတၱဳိရ္ အဌ၊ ၄၈၆၊ ၄၈၉)"



"အကယ္၍ က်မ္းလာစကားနဲ႔ မတိုက္ဆိုင္ဘဲ ေလာကယုတၱိနဲ႔သာ တိုက္ဆိုင္ယူရမယ္ဆိုရင္ စ်ာန္အရာ၊ ကံအရာ၊ မဂ္ဉာဏ္အရာ၊ ဖိုလ္ဉာဏ္အရာေတြဟာ ဘယ္မွာက်န္ေတာ့မလဲ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြဟာ က်န္ပါဦးမလား၊ ၅၅၀-နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဓမၼပဒ ၀တၳဳေတြဟာလည္း ယုတၱိစားတာနဲ႕ ကုန္သြားလိမ့္မယ္..ဒါေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒဂိုဏ္းရဲ့ မူအရ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ က်မ္းမ်ားက ဘယ္လိုဆိုသလဲဆိုတာ က်မ္းဂန္နဲ႔ စီစစ္သင့္တယ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သီးျခား ၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႔ၿပီး ဓမၼ- အဓမၼအဆံုးအျဖတ္ေပးေန တာဟာလည္း ယုတၱိနဲ႔ အဆံုးအျဖတ္ေပးေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ က်မ္းဂန္နဲ႕ ညွိႏိႈင္း တိုက္ဆိုင္ၿပီး အဆံုးအျဖတ္ ေပးေနျခင္းျဖစ္တယ္။ အကယ္၍ က်မ္းဂန္အဆိုကို မၾကိဳက္ဘူး၊ ယုတိၱယုတၱာေတြႏွင့္ စိစစ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ ေထရ၀ါဒ အတြင္းမွာ မေနဘဲ မဟာယန ဂိုဏ္းအတြင္း ၀င္ေရာက္ဖို႔ပဲ ရွိတယ္ကြဲ႕..."

"သည္လိုဆိုေတာ့ ေထရ၀ါဒဆိုတာ က်မ္းလာစကားမွန္သမွ် မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ယံုရမယ္၊ မစစ္ေဆးရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး.. စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္..သို႔ေသာ္လည္း က်မ္းျပဳပုဂၢိဳလ္ရဲ့ဉာဏ္နဲ႔ မိမိရဲ့ဉာဏ္ အဆင့္အတန္းခ်င္း တူမတူ ေရွးဦးစြာ သိထားရမယ္။ က်မ္းျပဳပုဂၢိဳလ္ကို ဗုဒၶမတညဴလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကရတယ္။ ဘုရား အလိုေတာ္ကို သိတယ္ေပါ့.. ဒီလို ဘုရားအလိုေတာ္ကို သိျမင္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးရဲ့ ယူဆခ်က္ကို ကိုယ္တိုင္ယူဆခ်က္နဲ႔ မတူရံုနဲ႔ ပယ္ခ်ဖို႔ မသင့္ေသးဘူး၊ မိမိက က်မ္းျပဳပုဂၢိဳလ္ရဲ့ အယူအဆကို မီေအာင္ ေလ့လာရမယ္.. ဆိုလိုတာက က်မ္းဂန္ဘက္က ရပ္တည္ၿပီး အေျဖရွာရမယ္၊ က်မ္းဂန္ကို ပုတ္ခတ္ၿပီး အေျဖမရွာေကာင္းဘူး။ က်မ္းဂန္ကို ပုတ္ခတ္ၿပီး အေျဖရွာခဲ့ရင္ ဗုဒၶသာသနာၾကီး ကြယ္သြားတတ္တယ္.."

ႏိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒါစရိယ
ျမန္မာစာၾသ၀ါဒါစရိယ
အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ
ထီးခ်ဳိင့္ျမိဳ႕ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
ယေန႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ဆုိင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

အရွင္နာဂေသန၏ တရားေတာ္မ်ား(၁)

အရွင္နာဂေသနမိန္႔ႀကားခဲ့ေသာတရားတစ္ခ်ိဳ႔ကမိမိစိတ္ထဲမၾကာမၾကာလမ္းေလွ်ာက္ဝင္လာတတ္သည္။ မေထရ္ျမတ္မိန္႔ႀကားခဲ့ေသာတရားစကားမ်ားမွာအမ်ိဳးအစားစုံလင္လွသည္။ ထိုအထဲမွ ျမည္းတစ္ေကာင္အေၾကာင္းမွာ အိပ္ေရးမက္ေသာမိမိအတြက္ဆန္႔က်င္ဘက္ၿဖစ္ေနတတ္သည္။ ျမည္းဆုိေသာ သတၱဝါမွာ အမွဳိက္ပုံ၊လမ္းဆုံလမ္းမ၊ လမ္းေလးခြ၊ ဖြဲပုံ၊ ေကာက္ရုိးပုံစသည္ၿဖင့္ မည္သည့္ေနရာမွာပဲ အိပ္အိပ္ အၾကာႀကီးအိပ္ေလ့မရွိဘူးတဲ့။ ထုိ႔အတူ တရားအားထုတ္သူေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ျမက္အခင္းေပၚမွာ၊ သစ္ရြက္အခင္းေပၚမွာ၊ ေညာင္းေစာင္းကုတင္ေပၚမွာ၊ ေျမေပၚမွာ သားေရႏြယ္ခင္းျပီးေတာ့ နည္းနည္းပဲအိပ္ရမယ္၊ အအိပ္မၾကဴးမရဘူးတဲ့။ ဘုရားရွင္ကလည္း တစ္ေနရာမွာ ”ငါဘုရားရဲ့ တပည့္သာဝကေတြဟာ အခုအခါမွာ သစ္သားေခါင္းအုံးပဲ အုန္းၿပီး တရားကိုပဲ အျပင္းအထန္အားထုတ္ေနႀကတယ္၊ တရားသတိ အျပည့္္ရွိႀကတယ္၊ ကိေလသာအစုိဓာတ္ကို ေျခာက္ခန္းေအာင္ လုပ္ေနႀကတယ္“ဟု ေဟာေတာ္မူထားပါသတဲ့။ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ကေတာ့ ”တင္ပလႅင္ေခြထုိင္ေနျပီး ဒူးေပၚမွာပဲ အနားယူမယ္။ သုိ႔ကေလာက္အနားယူရုံျဖင့္ နိဗၺာန္ခရီးသြားေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ“ ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့ပါသတဲ့။ အထက္ပါ ျမည္းသတၱဝါအေႀကာင္း၊ ဘုရားရွင္၏စကားေတာ္ႏွင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္မိန္႔ၾကားေသာ စကားမ်ားမွာ မိလိႏၵမင္းႀကီးအား အရွင္နာဂေသနမေထရ္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ စာသင္ရင္း ခရီးသြားရင္း အလုပ္လုပ္ရင္း မၾကာမၾကာ အိပ္ေနတတ္ေသာ မိမိအတြက္ သတိထားစရာၿဖစ္သည္။ ဘဝ၏ တန္ဖုိးရွိေသာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အအိပ္ျဖင့္ ကုန္ဆုံးခဲ့ေသာ မိမိမွာ ျမည္းတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ႏုိးၾကားတတ္ေနၿပီၿဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာမ်ားစြာျဖင့္ အရွင္နာဂေသနမေထရ္က ေဟာႀကားေတာ္မူပါေသးသည္။ ထုိအထဲမွ ရွဥ့္တစ္ေကာင္အေၾကာင္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ ရွဥ့္ဆိုတာ ရန္သူလာရင္ သူ႔အၿမီွးကို ခါၿပီး ပိုႀကီးေအာင္လုပ္၍ တင္းပုတ္အျဖစ္ အသုံးခ်ကာကြယ္သလို တရားရွာသူေယာဂီသူေတာ္စင္ဟာလည္း ကိေလသာရန္သူဝင္လာလွ်င္ သတိပဌာန္တင္းပုတ္ကို ခါၿပီး ကိေလသာရန္သူကို ကာကြယ္သတ္ျဖတ္သည္တဲ့။ သတိဟာ ရန္သူအားလုံးကို ကာကြယ္တဲ့ လက္နက္ေကာင္းျဖစ္သည္။ ျပႆနာအရပ္ရပ္ျဖစ္လာတုိင္း သတိထားၿပီး ေျဖရွင္းဖုိ႔လိုသည္။ စဥ္းစားဥာဏ္ႏွင္႔နည္းပညာသုံးဖုိ႔လုိသည္။ မဟုတ္လွ်င္ ျပႆနာပိုမုိၾကီးထြားလာတတ္သည္။ ေျဖရွင္းရာမေရာက္ဘဲ ေသတြင္းတူးရာေရာက္တတ္သည္။ ရွဥ္႔တစ္ေကာင္ဆီမွလည္း သင္ယူတတ္လွ်င္ သင္ခန္းစာရႏိုင္သည္။ သတိအားေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ထားဖုိ႔ လိုအပ္ပါသည္။ ဥာဏ္ဓားထက္ေအာင္ ေသြးေနဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါသည္။ နည္းပညာကြ်မ္းက်င္ထားဖုိ႔လည္း သင္ယူထားရပါမည္။ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနလွ်င္လူေသလိုမေသမရွင္အၿဖစ္မ်ိဳးႀကဳံရတတ္ပါသည္။

ေနာက္ထပ္ သတၱဝါတစ္ေကာင္မွာ က်ားသစ္မၿဖစ္သည္။ က်ားသစ္မသည္ တစ္ႀကိမ္သာ ကိုယ္ဝန္ယူရုိးရွိသည္။ က်ားသစ္မထုံး ႏွလုံးမူၿပီး တရားရွာသူေယာဂီသူေတာ္စင္သည္ ”ဒီသံသရာ ဒီခႏၶာေနာက္ဆုံးျဖစ္ေစရမည္၊ အနာဂတ္သံသရာမရွိေစရေတာ”့ ဟု စိတ္ႏွလုံးဒုံးဒုံးခ်ကာ တရားအားထုတ္ရမည္တဲ့။ သုတၱနိပါတ္၊ဓနိယေဂါပါလကသုတ္မွာလည္း ဘုရားရွင္က အေႏွာင္အဖဲြ႔အားလုံးကို ၿဖတ္ေတာက္သြားတဲ့ ႏြားလားဥသဘတစ္ေကာင္လုိ၊ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ႏြယ္ႀကိဳးအားလုံးကို ျဖတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဆင္ေၿပာင္ၾကီးလို၊ ေနာက္ထပ္ဘယ္အမိဝမ္းတုိက္ကိုမွ မဝင္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ စိတ္မ်ိဳးထားရမည္ဟုေဟာႀကားခဲ့သည္။ တရားအလုပ္မွာသာမဟုတ္။ တျခားအလုပ္လုပ္လွ်င္လည္း ျပတ္သားေသာ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္၊ခုိင္မာေသာသံမဏိစိတ္ဓာတ္တုိ႔ လိုအပ္မည္သာၿဖစ္ေပသည္။ ပါရမီဆယ္ပါးတြင္ အဓိ႒ာနပါရမီဟုေခၚတြင္သည္။ အလုပ္လုပ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္ႏွင့္မၿပီးတတ္ေသာ စိတ္ေပ်ာ့ညံ့ေသာ မိမိအတြက္ က်ားသစ္မတစ္ေကာင္၏ အေႀကာင္းမွာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္လာပါသည္။ မိမိစိတ္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ဝင္လာေသာ အရွင္နာဂေသနမေထရ္၏ ထိမိလွေသာ တရားသံတုိ႔မွာလည္း မ်ားျပားလွပါသည္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

စိတ္ေၿခရာ

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ အေၿခခံစြမ္းရည္ဆုိတာ ဘာေတြလဲ ။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ သတၱိေကာင္းရမယ္၊ သတိပညာေကာင္းရမယ္၊ အက်င့္ေကာင္းရမယ္လုိ႔ စြမ္းရည္သုံးမ်ိဳးေဟာႀကားခဲ့တယ္။ ဒီစြမ္းရည္မ်ားဟာ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ အေၿခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ သူရဲေကာင္းအဆင့္ သူေတာ္ေကာင္းအဆင့္တက္လွမ္းခ်င္သူေတြ အတြက္ ပထမဆုံးတည္ေဆာက္ထားရမဲ့ စိတ္အေဆာက္အအုံၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို သူရဲေကာင္းလုိ႔ ထင္ေနသူေတြ သူေတာ္ေကာင္းလုိ႔ထင္ေနသူေတြအတြက္ ေစာေစာစီးစီးၿပန္ေမးရမဲ့ ေမးခြန္းမ်ားၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ေမး ကိုယ္တိုင္ေၿဖ ကိုယ္တုိင္စစ္ရမဲ့ စာေမးပဲြဟာ ဒီသုံးမ်ိဳးၿဖစ္ပါတယ္။ သတၱိမေကာင္းပဲ သတိပညာမေကာင္းပါဘူး၊ အမွားကို ေရွာင္ႀကဥ္ဖုိ႔ဆုိတာ သတၱိေကာင္းသူေတြအတြက္ၿဖစ္ပါတယ္။ အမွားအမွန္ကို သိနားလည္ဖုိ႔ဆုိတာလဲ သတိပညာႀကီးသူတုိ႔ရဲ့ အရာၿဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တရားကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေဟာေၿပာဖုိ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ဆုိတာ သတိၱရွိတဲ့ ပညာတတ္လူေကာင္းတုိ႔အရာသာၿဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အစစ္အမွန္ အက်င့္ေကာင္းသူ၊ေပးဆပ္တတ္သူ၊စြန္လႊတ္အနစ္နာခံသူဆုိတာလဲ သတၱိေကာင္းသူ သတိပညာေကာင္းသူတုိ႔သာ ေရာက္နုိင္ ရႏိုင္တဲ့ သရဖူတစ္မ်ိဳးၿဖစ္ပါတယ္။ သတၱိေကာင္းသူ၊သတိပညာေကာင္းသူ၊ အက်င့္ေကာင္းသူဆုိတဲ့ လူအေၿခခံဒီေကာင္းသုံးေကာင္းဟာ စိတ္ထဲမွာ ေၿခရာထင္က်န္ေနတဲ့ စကားသံုးခြန္းၿဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေနနဲ႔ကေတာ့ လူ႔ထက္လူၿဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာထက္ ဒီအရည္အခ်င္းသုံးမ်ိဳးထုိက္သေလာက္ၿပည့္စုံတဲ့ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲ ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

ကဲ ပညာရွင္အေခၚခံရဖုိ႔ လြယ္လားဗ်ာ

ေဒါက္တာထြန္းလြင္ (MCCW)

ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလမွာ မိုးေလ၀သဌာနမွ အျငိမ္းစားယူေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက ကြ်န္ေတာ္ပါတဲ့ သတင္းေတြ ေရးတဲ့အခါ “မိုးေလ၀သပညာရွင္” လို႔ သံုးလာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တားပါေသးတယ္။ “မိုးေလ၀သသုေတသီ” ဆိုရင္ ေတာ္ေလာက္ပါျပီလို႔။ ဒါေပမယ့္ မရပါဘူးဗ်ာ။ အခုေတာ့လည္း အားလံုးက သံုးေနၾကပါျပီ။

တကယ္ေတာ့ ပညာရွင္လို႕ အေခၚခံရတာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရိုးရိုးသားသားေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ့ေနနဲ႔ ဒီ ... ဂုဏ္ပုဒ္ဟာ ျမင့္လြန္းေနတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဂိုဏ္းသင့္မွာလည္း စိုးရိမ္မိပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ျပည္သူခ်စ္ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီ “ေဒြး” ေျပာဖူးတဲ့ “ပညာရွင္” ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ျပန္သတိရေနမိျပီး “ပညာရွင္” အေခၚခံရမွာကို အေၾကာက္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္က မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အကယ္ဒမီေဒြးက “ပညာရွင္” ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဒီလိုေျပာဖူးပါတယ္။


ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး ေခတ္တုန္းက ေသဒဏ္အေပးခံထားရတဲ့ တရားခံ (၃) ဦးဟာ ေသဒဏ္ေပးခံရမယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကရသတဲ့။ အဲဒီေခတ္အခါကလည္း ေသဒဏ္ေပးတဲ့စနစ္က လူပံုအလယ္မွာ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ စင္ႀကီးေပၚမွာ တရားခံေတြကိုတင္ျပီး အမ်ားေရွ႕မွာ Guillotine လို႔ေခၚတဲ့ ေခါင္းျဖတ္စက္ႀကီးနဲ႔ ေခါင္းျဖတ္သတ္တဲ့နည္းနဲ႔ တရားခံေတြကို ေသဒဏ္ေပးေလ့ရွိသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ ေသဒဏ္ေပးဖို႔ စီရင္ခ်က္ခ်ခံထားရတဲ့ တရားခံ (၃) ဦးဟာ ေသဒဏ္ေပးခံရမယ့္ေန႔ကို ေရာက္လာသတဲ့။ အဲဒီေန႔မွာ လူေတြဟာလည္း ေခါင္းျဖတ္စက္ႀကီး ဆင္ထားတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲကို မနက္ကတည္းက ေရာက္လာလိုက္ၾကတာ ကြင္းလံုးျပည့္ပဲတဲ့။

အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ တရားခံ(၃)ေယာက္ကို ကြင္းလယ္မွာရွိတဲ့ ေခါင္းျဖတ္စက္ စင္ႀကီးေပၚကို တင္လိုက္သတဲ့။ ျပီးေတာ့ ပထမဆံုးတရားခံကို ေခါင္းျဖတ္စက္နဲ႔ ေသဒဏ္ေပးဖို႔အတြက္ ပါးကြက္သားေတြက ေခါင္းျဖတ္စက္ရဲ႕ ဓါးသြားႀကီး ေအာက္မွာ ဆင္ထားတဲ့ ခံုအေပၚမွာ တရားခံကို ဇက္စင္းျပီး တင္ထားေစသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ စင္ႀကီးရဲ႕အလယ္ တိုင္ႀကီးႏွစ္ဖက္နဲ႕ အျမင့္မွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဓါးႀကီးကို ျဖဳတ္ခ် လိုက္ၾကသတဲ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဓါးႀကီးဟာ JAM ျဖစ္ေနျပီး ျပဳတ္က်မလာပဲ လမ္းတစ္၀က္မွာပဲ ညပ္ေနသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ပထမတရားခံဟာ မေသမခ်င္းသတ္ေစလို႔ အမိန္႔ခ် ထားတာ မဟုတ္ေလေတာ့ ေသဒဏ္က လြတ္သြားသတဲ့။

ေနာက္ ဒုတိယ တရားခံအလွည့္ ေရာက္လာေတာ့လည္း ဒီလိုပဲ ျဖဳတ္ခ်လိုက္တဲ့ ဓါးႀကီးဟာ လမ္းမွာပဲ ညပ္ေနျပန္လို႔ ပထမတရားခံလိုပဲ ေသဒဏ္က လြတ္သြားျပန္ေရာတဲ့။

ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး တတိယတရားခံအလွည့္ ေရာက္လာေတာ့ ဒီျဖစ္ရပ္ကို အစအဆံုး ႏွစ္ႀကိမ္တို္င္တိုင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ တတိယတရားခံက “ေနပါဦးဗ်ာ။ ေသရမယ့္ လူတစ္ဦးအေနနဲ႔ မေသခင္ သူလိုခ်င္တာေလးကို ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးအေနနဲ႔ ေတာင္းဆိုခြင့္ ရွိတယ္မဟုတ္လား ခင္ဗ်ာ” လို႔ အာဏာပါးကြက္သားေတြကို ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီေတာ့လည္း အာဏာပါးကြက္သားေတြက တတိယတရားခံရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ တရားဥပေဒနဲ႔ ညီေနတာေႀကာင့္ “ေအး.. ေအး ဟုတ္ပါျပီ။ မင္းက ဘာမ်ား ေတာင္းဆိုခ်င္သလဲ” လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ႀကပါတယ္။

ဒီေတာ့ တတိယ တရားခံက “ကြ်န္ေတာ္ ဒီဓါးစက္ႀကီး ဘာခ်ိဳ႕ယြင္းေနတာလည္းဆိုတာ စစ္ေဆးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္” လို႔ ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီေတာ့ အာဏာပါးကြက္သားေတြကလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ပဲ “ၾကည္႕ေလကြာ” ဆိုျပီး ခြင့္ျပဳလိုက္္ၾကသတဲ့။ ဒါနဲ႔ တတိယတရားခံဟာ ဓါးစက္ႀကီး အေပၚကိုတက္ၾကည့ၿပီး ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတာကို ရွာျပီး ျပင္ေပးလိုက္သတဲ့။

ေနာက္ေတာ့ ျပန္ဆင္းလာျပီး “ကဲ…ကဲ…ေကာင္းသြားပါျပီ။ ခင္ဗ်ားတို႕ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ ႏိုင္ပါျပီ” လို႔ေျပာလိုက္သတဲ့။ ဒီေတာ့လည္း အာဏာပါးကြက္သားေတြက “ေအး.. ဆက္လုပ္စရာကေတာ့.. ဒီတစ္ခါ မင္းအလွည့္မို႔ မင္းရဲ႕ေခါင္းကို အဲဒီ ဓါးစက္ႀကီး ေအာက္က ခံုေပၚကိုတင္လိုက္ေတာ့” လို႔ ေျပာႀကသတဲ့။

ဒီေတာ့လည္း တတိယ တရားခံဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္း သူ႕ရဲ႕ေခါင္းကို ခံုေပၚလည္းတင္ျပီးေရာ၊ အာဏာပါးကြက္သားေတြက ဓါးစက္ႀကီးရဲ႕ ေမာင္းကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္တာ တစ္ခါတည္း အျမင့္မွာ တပ္ထားတဲ့ ဓါးသြားႀကီးဟာ ၀ွီးကနဲက်လာျပီး တတိယတရားခံကို ဒံုးကနဲျဖတ္ခ်လိုက္ သတဲ့။ ဒါနဲ႔ တတိယ တရားခံဟာလည္း ေခါင္းအျဖတ္ခံရျပီး ေသသြားရပါသတဲ့။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲတဲ့။

ေၾသာ္… ေၾသာ္… ေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္သြားပါတယ္။ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ တတိယ တရားခံဟာ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသတဲ့။

ပံုကေတာ့ ဒါပါပဲဗ်ာ။ ဒါဟာ “ေဒြး”ရဲ႕ ပညာရွင္ကို ဖြင့္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ပညာရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္အသက္ေသရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါေစ၊ မွားေနတာ၊ လြဲေခ်ာ္ေနတာကိုေတြ႔ေနရရင္ ကိုယ့္ပညာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ပညာရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္္ကို အထိခိုက္မခံပဲ အသက္စြန္႔ၿပီး အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ အနစ္နာခံ သယ္ပိုးေပးစျမဲပဲ ဆိုတာပါပဲ။

ကဲ ပညာရွင္လို႔ အေခၚခံရဖို႔ လြယ္လားဗ်ာ။

(ေဒါက္တာထြန္းလြင္၏ ေဖ့စ္ဘုတ္တြင္ ေရးသားခ်က္ကို ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
(ဧရာ၀တီဘေလာ့ဂ္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူေဖာ္ၿပပါတယ္)

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

အဖႏိုင္ငံေတာ္

အႀကင္အရပ္၌
စိတ္ဓာတ္သည္
ေႀကာက္ရြ႔ံၿခင္း ကင္း၏ ။
ဦးေခါင္းကိုလည္း မတ္မတ္ထား၏ ။

အႀကင္အရပ္၌
အသိဥာဏ္တရားသည္
လြတ္လပ္၏ ။

အႀကင္အရပ္၌
ကိုိယ့္အခ်င္းခ်င္း က်ဥ္းေၿမာင္းေသးသိမ္ေသာ
နံရံတံတုိင္း အကာအရံတုိ့ၿဖင့္
ကမၻာေလာကႀကီးကို ပိုင္းၿခားထားၿခင္းကင္း၏ ။


အႀကင္အရပ္၌
ေၿပာဆုိေသာ စကားတုိ႔သည္
သစၥာအနက္မွ စီးဆင္းယုိထြက္၏ ။


အႀကင္အရပ္၌
ေမာပမ္းၿခင္းမရွိေသာ ၀ီရိယသည္
၎၏ လက္ေမာင္းတုိ႔ကို
ၿပည့္စုံၿခင္းရွိရာသို႔ ဆန္႔တန္း၏ ။


အႀကင္အရပ္၌
သတိသမၸဇဥ္ စမ္းေရႀကည္သည္
ဓေလ့ေဟာင္းတည္းဟူေသာ
ေၿခာက္ေသြ႔သည့္ သဲကႏၱာရ၌
လမ္းေပ်ာက္ၿခင္း ကင္း၏ ။


အႀကင္အရပ္၌
အေတြး အယူ ၊ အၿပဳအမူတုိ႔ က်ယ္ၿပန္႔ေအာင္
အဖသခင္သည္
စိတ္ဓာတ္ကို ဦးေဆာင္၏ ။


အဖသခင္
လြတ္လပ္ၿခင္း နိဗၺာန္ရွိရာ ထိုအရပ္၌
ကြ်နု္ပ္၏ နုိုင္ငံသည္
ရွင္သန္နုိးႀကားပါေစသတည္း ။

ဖတ္ဖူးတဲ့စာပိုဒ္ေလးကို အဖႏိုင္ငံေတာ္လုိ႔ နာမည္ေပးၿပီး တင္ထားတာပါ ။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>

စိတ္စကားသံ(၁)

ဘုရားတရားအေႀကာင္းေၿပာမည္ဆုိေတာ့ မိမိဖတ္ဖူးေသာ စာသုံးပုဒ္က စိတ္ထဲ မႀကာမႀကာပၚလာသည္။ ထုိစာမ်ားက မိမိကို ဆြံ႔အေစသလို တည္ၿငိမ္မွဳကိုလည္းေပးသည္။ ထိုစာသုံးပုဒ္ကို ၿပန္ေတြးေနမိေသာ အေတြးမ်ားကို မိမိ ေက်းဇူးတင္ရမလို မတင္ရမလို ၿဖစ္မိပါသည္။ တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ေသာ ထုိစာသုံးပုဒ္မွာ မိမိစိတ္ကို အေတာ္အလုပ္ေပးေနပါသည္။ အရိပ္ပမာ စိတ္ကို ဖုံးလႊမ္းထားေသာ ထုိစာသုံးပုဒ္ကို အခု ၿပန္ေတြး ၿပန္ေရးေနမိပါသည္။
တစ္ခုမွာ ဥဒါယီဆုိေတာ့ ရဟန္းတစ္ပါးအေႀကာင္းၿဖစ္သည္။ သူက အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ေဟာေသာ တရားကို ေၿခာက္ႀကိမ္တိတိ ကန္႔ကြက္ခဲ့သူၿဖစ္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က ” သီလသမာဓိပညာႏွင့္ၿပည့္စုံေသာ စ်ာန္ကိုးပါးရရွိၿပီး အနာဂါမ္သူေတာ္စင္ဟာ နိေရာဓသမာပတ္ကို ၀င္စားႏိုင္တယ္။ ထေၿမာက္ႏိုင္တယ္။ ဒီဘ၀မွာ အရဟတၱဖုိလ္ရႏိုင္ၿပီး မရလွ်င္လည္း ကဗဠီကာရာဟာရကင္းေသာ
စ်ာန္စိတ္ႏွင့္ၿပီးေသာ ၿဗဟၼာၿပည္မွာ ၿဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု နိေရာဓသမာပတ္ႏွင့္စပ္ေသာ တရားကို ေဟာႀကားခဲ့သည္။ အရွင္ဥဒါယီက မၿဖစ္ႏိုင္ေႀကာင္း ကန္႔ကြက္သည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က သုံးႀကိမ္ေဟာသလို အရွင္ဥဒါယီကလည္း သုံးႀကိမ္လုံး ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။
ေနာက္ေတာ့ အရွင္သာရိပုတၱရာက ဘုရားရွင္ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္သြားၿပီး သုံးႀကိမ္ေဟာၿပန္သည္။ ထုိစဥ္မွာလည္း သုံးႀကိမ္ကန္႔ကြက္ၿပန္သည္။ ဘုရားရွင္က အရွင္ဥဒါယီကို ဘယ္လို ၿဗဟၼာမ်ိဳးမၿဖစ္ႏိုင္တာလဲ လို႔ေမးေတာ့ ”အရူပၿဗဟၼာေပါ့ဘုရား”ဟု
အရွင္ဥဒါယီက ၿပန္ေလ်ာက္သည္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က ” ဟဲ့ ဥဒါယီ--သင္လုိ မုိက္မဲ့သူ ဘာမွမသိသူက ဘာလုိ့ ၀င္ေၿပာရတာလဲ၊
သင္ကမ်ား ရာရာစစ ၀င္ေၿပာရေသးတယ္”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ ထုိေနာက္ အရွင္အာနႏၵာကုိ ”ဘာလုိ့ မေထရ္ႀကီး ႏွိပ္စက္ခံေနရတာကို
ႀကည့္ေနရက္တာလဲ အာနႏၵာ”ဟု ဘုရားရွင္က ႀကိမ္းေမာင္းေတာ္မူပါသည္။ အရွင္ဥဒါယီမွာ ပုထုဇဥ္အဆင့္သာရွိသည္။ သူ၏ အသိဥာဏ္မွာ ပုထုဇဥ္အသိဥာဏ္သာ ရွိသည္။ ယခု ေဟာေသာ တရားမွာ အနာဂါမ္အဆင့္တရားၿဖစ္သည္။ အနာဂါမ္မွာလည္း ရုိးရုိးအနာဂါမ္မဟုတ္။ သမာပတ္ကိုးပါးရရွိသူ၊ နိေရာဓသမာပတ္၀င္စားႏိုင္သူ အနာဂါမ္သူေတာ္စင္ၿဖစ္သည္။ ေလာကီပညာရပ္တုိင္းမွာပင္ သူအဆင့္ႏွင့္ သူ၊ သူ႔အတန္းႏွင့္ သူကြာဟခ်က္ ၿခားနားခ်က္ရွိ သည္။ ေလာကုတၱရာပညာအရာမွာ အဆင့္အတန္း ကြာဟခ်က္က ပို၍ ႀကီးမားမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ႏြားသည္ ႏြားအဆင့္သာရွိၿပီး က်ားအဆင့္ႏွင့္ မ်ားစြာကြာၿခားပါသည္။ တရားစကားႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ မိမိလည္း ”သင္လုိ မုိက္မဲ့သူ ဘာမွမသိသူက ဘာလုိ့ ၀င္ေၿပာရတာလဲ၊ သင္ကမ်ား ရာရာစစ ၀င္ေၿပာေနေသးတယ္”ဟု မိမိစိတ္က ေၿပာသံႀကားေနရပါသည္။ တစ္ဆက္တည္း မ်ားမ်ားသင္ဖုိ႔ မ်ားမ်ားက်င့္ဖုိ႔ အက်င့္ႏွင့္ထုိက္တန္ေသာ အသိရဖုိ႔ ေတြးေနမိၿပန္သည္။

>>>ဆက္လက္ဖတ္ရွဳရန္>>> >>